Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog voerde Finland drie
oorlogen. De Winteroorlog, tegen de Sovjet-Unie van 1939-1940, waarop de
Vervolgoorlog (1941-1944) kwam, waarin ze Nazi-Duitsland als bondgenoot hadden
om het in de Winteroorlog verloren grondgebied terug te winnen. Van 1944-1945
voerde men de Laplandoorlog, waarin de Finnen de Duitsers naar Noorwegen
trachtten te verdrijven, zoals in het vredesverdrag met de Sovjet-Unie
gestipuleerd was. In Lapland paste het Duitse leger de tactiek van de
verschroeide aarde toe. Niettemin zijn er in het Noorden van Finland
overblijfselen gevonden van meer dan tweehonderd gevangenenkampen, waar ook aan
rassenonderzoek werd gedaan.
Deze historische
context wordt door vertaalster Sophie Kuiper aan het begin van Land van
sneeuw en as uiteengezet. Petra Rautiainen doet het verhaal van de
Laplandoorlog vanuit twee oogpunten. Enerzijds zijn er de dagboekfragmenten van
Väinö Remes, een jonge Finse soldaat
die als tolk en bewaker naar een nazi-gevangenenkamp in Inari gestuurd wordt. Hij
is er getuige van een bikkelhard kampregime. Voortdurend worden nieuwe
gevangenen aan- en weer afgevoerd. Levenden zowel als doden. Wat er met hen
gebeurt?
‘Weet
je het dan niet?, vroeg hij, en hij boog zich nog dichter naar me toe. Hij
vertelde dat de lijken eerst hier worden gesorteerd en dan naar
onderzoeksinstituten worden gebracht voor rassenonderzoek, zodat we meer te
weten komen over het Finse ras. Voor het raszuiverheidsprogramma van de
toekomst.’
Eén
Finse gevangene, die, als hij in een kamp in Duitsland was gevangengezet, nochtans
een roze driehoek zou dragen – ‘het allerrotste hout, niet eens mensen’ – wordt
echter ontzien.
De dagboekfragmenten worden afgewisseld met het verhaal van journaliste
Inkeri Lindqvist. Na de oorlog reist zij af naar Inari om een reportage te
maken over de wederopbouw van Lapland. Tegelijk tracht zij uit te zoeken wat er
met haar man gebeurd is, die tijdens de oorlog verdween. Het kamp van Inari was
de laatste plek waar hij nog gezien is. Inkeri botst echter op een muur van
stilte. Oorlogsgeheimen moeten geheim blijven.
Land van sneeuw en as mag
dan een roman zijn, fictie is dit allerminst. De oorlog bood de ideale
omstandigheden om de Finse bevolkingspolitiek te ondersteunen, die ‘de aanwas
van niet-gewenste volkeren’ (de Sami, bijvoorbeeld) verhinderde. Niilo Pesonen
(1902-1993), voorzitter van het Finse Comité voor de Verbetering van ras, liet
oorlogslijken van Finnen en aan Finnen verwante volken bezorgen aan de
universiteit van Helsinki voor fysiek antropologisch onderzoek. Op het einde
van de oorlog werden alle documenten vernietigd die in de richting van deze
praktijken wezen. Of toch bijna alle.
Petra Rautiainen is historica en in haar debuutroman wil ze
vooral het lot van de Sami belichten, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog –
met ook enkele verwijzingen naar de dag van vandaag. Haar boek heeft ontegensprekelijk
belangrijke merites voor het blootleggen van de nog weinig bekende Finse
betrokkenheid bij Duitse oorlogsmisdaden, maar in literair opzicht is Land
van sneeuw en as maar matig geslaagd. Je krijgt vrij snel het gevoel dat
het fictieve verhaal niet meer dan een tool is. De verhaallijnen van tijdens en
na de oorlog haken te weinig in elkaar in en eens je beeld van de historische
werkelijkheid gevormd is, kunnen de fictionele gebeurtenissen eigenlijk niet
meer boeien. Er zit te weinig drive in, te veel lijkt niet ter zake. De
schrijfstijl is eerder meedelend dan evocatief. Dit boek is echter een
eyeopener en mogelijk is vooral dat de reden van de Scandinavische bekroningen
en de goede ontvangst, ook in het buitenland.
Petra Rautiainen: Land van
sneeuw en as, Meridiaan, Amsterdam 2022, 279 p. ISBN 9789493169456. Vertaling van Tuhkaan
piirretty maa door Sophie Kuiper. Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan