Nederlands proza

BOEKEN NR. 8, OKTOBER 2022

Luc Vancampenhout: Thuis Best (een schijnvertoning)

door Jooris van Hulle

Luc Vancampenhout was van het eerste tot en met het achttiende seizoen (van 1994 tot 2012 om precies te zijn) vast lid van de redactie van de VRT-soap Thuis. Als scenarist tekende hij in die periode voor 875 afleveringen. Hoe het er aan toegaat binnenskamers, zal hoe dan ook voor hem geen geheimen hebben. Met zijn roman Thuis best beoogt hij een stevige parodie te brengen op de soap en alles wat ermee als genre te maken heeft.  

In elkaar snel opvolgende hoofdstukken worden de spanningen weergegeven waarmee zowat alle betrokkenen te maken krijgen als het erop aankomt de leefbaarheid – lees: het kijkcijfergehalte – van de soap te garanderen. Vancampenhout laat alle echelons de revue passeren en gaat alles zo nadrukkelijk parodiëren dat de geloofwaardigheid er onder lijdt. Zo maak je al in het openingshoofdstuk kennis met producer Olga, die met klankschalen en gongslagen in een soort van zen-toestand wil raken om de problemen van de kelderende kijkcijfers verder aan te kunnen. En verder maken hun opwachting: de opnameleidster, de scenarist, de productmanager… en hun onderlinge relaties, wie al of niet verliefd raakt op wie of alleszins hoop koestert in dit verband. Wat ook meespeelt hier is de ambitie om promotie te maken binnen de constellatie van de zender. En niet vergeten uiteraard: de acteurs. Vooral Jesse – in de reeks Maya – komt hier naar voren: haar zwangerschap, de vraag wie nu de vader is of kan zijn van haar kind… Zo focust Vancampenhout steeds nadrukkelijker op de  spanning tussen fictie (de ontwikkeling van het soapverhaal) en werkelijkheid en de manier waarop een en ander kan worden ingepast in de strijd om de kijkcijfers.
 
Vancampenhout heeft de schijnwereld die te maken heeft met de soaps die hoe dan ook kijkers blijvend in de ban weten te houden, in kaart gebracht. Stilistisch loopt heel wat mank. Over de kriebels van verliefdheid bij een van de vrouwelijke personages luidt het: ‘die kriebels voelen niet altijd helemaal onaangenaam. Hoe dat komt, daar zou ze met hem eens dieper willen op ingaan.’ Zinnen als ‘als opnameleidster zijnde, kan ze de reactie van Olga wel voorspellen’, of ‘hij voelde meteen geïnspireerd door het perspectief’ raken kant noch wal. En nog: ‘omdat de deuropening vaak nog een bijkomende gedachte losmaakt’ moet je als lezer maar zien te begrijpen. Dat Jonas ‘aan zijn destop’ zit om met de opnameleidster een van zijn ontwerpscenario’s door te nemen, roept meteen de vraag wat een ontstopper hier aan nuttige inspiratie kan bijbrengen…   
 
Luc Vancampenhout: Thuis Best (een schijnvertoning), Brave New Books, s.l. 2022, 158 p, ISBN 9789464651652 

deze pagina printen of opslaan