In Schuld van de Zweedse schrijfster Sofie
Sarenbrant speelt rechercheur Emma Sköld opnieuw de hoofdrol. Na de
gebeurtenissen in de vorige drie delen (Berouw,
Jaloezie
en Genade)
is Skölds privé- en professionele leven een ramp. De relatie met haar oudere zus
Josefin heeft na het derde deel Genade een vertrouwensbreuk opgelopen
waarna haar zus met haar gezin naar Palma is verhuisd. En Skölds relatie met
haar collega Thomas Nyland, tevens de vader van haar tweejarige dochter Ines,
heeft ook al betere tijden gekend. Sköld besluit zelfs eenzijdig een pauze in
te lassen, wat bij Nyland aankomt als een donderslag bij heldere hemel. Hij wou
haar immers net ten huwelijk vragen. Ook op haar werk verloopt het moeizaam,
Sköld heeft in Genade immers blootgelegd dat de vorige commissaris geen
propere handen heeft, een zaak die het korps grondig door elkaar heeft geschud.
Onder dit gesternte begint Schuld, een treffende titel want alle
hoofdpersonages voelen zich wel ergens schuldig aan.
Sköld krijgt een nieuwe zaak om
haar tanden in te zetten wanneer er een paar merkwaardige inbraken gebeuren in
Bromma. In het huis naast dat van Jozefin valt daarbij zelfs een dode, namelijk
de achttienjarige zoon van het stel. De speurders komen al snel uit bij een
paar Litouwers die werkzaam zijn in de bouw en ’s nachts als bijverdienste
inbreken. Toch voelt Sköld dat deze inbraak anders is en er meer achter zit. Ze
ontdekt dat er enkele maanden geleden een bijna dodelijk ongeval is gebeurd met
de overleden jongeman en dat hieromtrent nog heel wat vragen niet beantwoord
zijn. Emma Sköld begint te graven en dingen uit te spitten, maar de dader geeft
zich niet zomaar gewonnen. Ook in Jozefins huis en bij Emma’s ouders wordt immers
’s nachts ingebroken.
Sofie Sarenbrant geeft graag veel prijs over het privéleven
van haar hoofdpersonages. Zo weet je alles over het leven van Emma Sköld, wat
er in haar omgaat en waarom ze bepaalde beslissingen neemt. In Schuld
krijgt ze echter iets minder krediet van de lezer en komt ze minder sympathiek
over dan in de voorgaande delen. Sköld neemt in dit boek immers enkele
onlogische en onpopulaire, zelfs egoïstische beslissingen. Zo zet ze het leven
van zichzelf op het spel door haar ondoordachte, impulsieve beslissingen. Je
kan je in Schuld dan ook meer inleven in de radeloosheid van haar
partner Nyland dan in Skölds obsessie naar de waarheid.
Net zoals in de vorige delen
nemen alle persoonlijke besognes van de personages af en toe de vaart uit het
verhaal, maar al bij al leest Schuld opnieuw zeer vlot en Sarenbrant weet
de spanning toch goed op te houden. Schuld speelt zich bovendien af van
8 tot en met 16 augustus, waardoor de actie gebald is en de tijd dringt. De
korte hoofdstukjes zorgen dat het leestempo hoog ligt, maar zijn niet altijd
even bevorderlijk voor de spanning. Af en toe worden de hoofdstukken
afgewisseld door hoofdstukjes geschreven in een cursief lettertype. Deze
bevatten belangrijke aanwijzigingen naar de ontknoping, maar de identiteit van
de schrijver blijft lang verborgen.
Schuld is kortom meer van
hetzelfde. Fans van de vorige delen zullen ook dit vierde deel smaken, nieuwe
lezers zal Sarenbrant er wellicht niet mee winnen.
Sofie Sarenbrant: Schuld,
Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2022, 349 p. Vertaling van Syndabocken door Edith Sybesma. ISBN 9789021031491. Distributie:
VBK België
deze pagina printen of opslaan