Rancune is het derde deel in de reeks rond Jessica
Niemi, brigadier van de Finse recherche. Omdat Niemi nog niet hersteld is van
de gebeurtenissen van haar vorige zaak (zie De
ijskring), krijgt haar collega rechercheur Jusuf Pepple van de afdeling
Geweldsmisdrijven de leiding over de laatste zaak. De vierenzeventigjarige
zakenman Eliel Zetterborg is immers onder verdachte omstandigheden om het leven
gekomen in zijn appartement in Helsinki. Terwijl Zetterborg zich klaarmaakt
voor de vijftigjarige viering van zijn bedrijf RealEst en zijn bodyguard Joonas
Lamberg buiten een sigaretje rookt, krijgt Lamberg plots een paniekerige
telefoon van Axel Zetterborg, zoon van. Wanneer Lamberg naar boven spurt, is
Zetterborg senior al overleden. Omdat Lamberg geen onbesproken verleden heeft,
maar er ook gaten zitten in het verhaal van zoon Axel Zetterborg, is
hoofdcommissaris Helena Lappi vastbesloten om de zaak grondig uit te spitten,
maar ze wil snel antwoorden en die kan Pepple haar niet direct geven. Ten einde
raad klopt hij aan bij Niemi, die officieel nog niet weer aan het werk is, maar
bij wie het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Rancune wordt verteld in
de derde persoon vanuit verschillende perspectieven, langs de ene kant de
speurders, maar Seeck keert ook terug naar het verleden, naar een jachtweekend in
1990 met Zetterborg en een aantal werknemers waar iets is misgelopen. In de
flat waar Zetterborg vermoord is, vinden de speurders een oude foto van de man
met drie anderen. Pepple en co moeten de andere drie zo snel mogelijk zien te
identificeren om verder onheil te voorkomen. Zo hopen ze ook de identiteit van
de dader te leren kennen. Of zou Zetterborgs dood iets te maken hebben met zijn
voornemen om één van zijn fabrieken te sluiten?
In dit deel staat Jessica Niemi
grotendeels op de achtergrond. Rancune focust vooral op rechercheur
Jusuf Pepple die zijn eerste grote zaak als onderzoeksleider niet wil
verknallen en daardoor onder een hoop stress staat. Dat de hoofdcommissaris
snel resultaat wil en ongeduldig over Pepples schouder meekijkt, helpt de
rechercheur niet om zijn zenuwen onder controle te houden. Daarom klopt hij
toch aan bij Niemi met wie hij een vertrouwensband heeft. Als een van de
weinigen weet Pepple immers dat Niemi eigenlijk schatrijk is, en haar sjofele
appartement een dekmantel is voor een immens luxueus appartement aan de andere
kant van de gang. Maar Niemi kampt nog met haar persoonlijke demonen en voert
ook nog haar eigen onderzoek naar Cammilla Adlerkreutz uit de voorgaande delen.
Aanvankelijk
houdt Seeck het tempo in Rancune vrij laag. De auteur heeft wel een
mooie vertelstijl en door de korte hoofdstukjes en het voortdurend wisselende
perspectief leest het boek heel vlot. Naarmate het einde van het boek
dichterbij komt, schakelt Seeck een paar versnellingen hoger en met een paar
verrassende wendingen op het einde van het boek blijf je achter met een knap
boek dat zeker smaakt naar meer. Rancune werd overigens bekroond met de
Glazen Sleutel voor beste Scandinavische thriller.
Max Seeck: Rancune, Bruna, Amsterdam 2024, 448 p.
ISBN 9789400516069. Vertaling
van Kauna door Petri Hoogendijk.
Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan