Misdaad
BOEKEN NR. 2, SEPTEMBER 2015
Raphael Montes : Perfecte dagen
door Hugo Van Hoecke
Wie niet opziet tegen
pathologische toestanden allerhande en met name lichaamsdissecties weet te
savoureren komt in deze literaire thriller best aan zijn trekken. Téo is een
geneeskundestudent die in de anatomieles zijn ziekelijke verbeelding loslaat op
het lijk dat hij geacht wordt te bestuderen en dat voor de eenzaat die hij is,
tot enige vriendin is geworden. Eens het academiejaar is afgelopen, blijft hij
verweesd achter met zijn bedlegerige moeder en dat trekt de morbide krachten
die hem verteren pas goed op gang. De vrij toevallige ontmoeting met de
levenslustige Clarice wordt de aanzet tot een regelrechte ontvoering; het
meisje wordt het onwillige speeltje van zijn perverse aberraties. Daarbij is
het niet zo dat Téo met de gedachte speelt haar te vernietigen; hij is er enkel
op uit haar weerloos te maken en onomkeerbaar aan zich te ketenen. U kent het
verhaal: de eenzame psychopaat die het leven misgelopen is en nu een waanzinnige
poging onderneemt om het tij te keren.
Om zijn duivelse doel te
bereiken gaat Téo ijselijk methodisch te werk. Met veel geslijm en desnoods
injecties houdt hij de arme Clarice, en zodoende ook de touwtjes van het
verhaal, netjes in handen. En duiken er al onvoorziene hindernissen op dan
slaagt hij erin om die perfect te ontwijken, ook al moet de auteur daartoe soms
goocheltrucs ter hulp roepen. Het blijft daarbij de vraag wat nu het hoofddoel
was: een monsterlijk zieke geest in beeld brengen, of een hoeveelheid
brutaliteit etaleren. Beide waarschijnlijk. De lezer wordt daarop vastgepind
als een soort literaire voyeur die een voortreffelijk ineengeknutseld verhaal
aangeboden krijgt maar wie geen gruwelijke kwelling bespaard mag blijven.
Is het verhaal zelf van degelijk allooi, dan kost het toch
moeite om de ontwikkeling ervan als minimaal realistisch te ervaren. Clarice is
wel het slachtoffer, maar zij speelt een pervers spel van aantrekken en
afstoten en gaat bovendien ongemeen ver in het aanhalen van haar belager; om
dan plots – niet op het meest aangewezen moment als u mij vraagt - even brutaal
als haar ontvoerder zich van hem af te keren. Zij en Téo slaan mekaar dan wel
verrot, maar herstellen daarvan alsof ze zeven levens in de aanbieding hebben;
het doet denken aan die cowboyfilms waarin op het ene moment een tegenstander
schijnbaar morsdood wordt geslagen om in de daaropvolgende scene vrolijk weer
aan de slag (letterlijk) te gaan. Hoe dan ook, het verhaal van deze jonge
Braziliaanse auteur heeft vaart en houdt je van begin tot eind geboeid, al had
de afronding iets meer body mogen krijgen na het doorstaan van de ongebreidelde
stampede die eraan voorafgaat. Een perfect scenario voor een Amerikaanse B-film
zou ik zeggen.
Amsterdam : Cargo, 2015,
270 p. Oorspr. titel: Dias perfeitos. ISBN 9789023491248
deze pagina printen of opslaan