Misdaad
BOEKEN NR. 1, SEPTEMBER 2015
Paula Hawkins: Het meisje in de trein
door Anja Goyens
Het meisje in de trein, het debuut van
Paula Hawkins, was in Vlaanderen de best verkochte roman van het voorjaar van
2015. Maar is het boek de hype waard? Het verhaal is eenvoudig: Rachel is een
jonge vrouw die elke dag met de trein heen en terug pendelt tussen Ashbury en
Londen. Ze is gescheiden, is door een alcoholprobleem haar job kwijtgespeeld,
en logeert – zogenaamd tijdelijk – bij haar begripvolle vriendin Cathy. Dat ze
nog elke dag de trein naar Londen neemt, heeft ermee te maken dat ze niet wil
dat Cathy weet dat ze ontslagen is. Haar dagen vult Rachel met rondzwerven door
Londen, in openbare bibliotheken op internet surfen en blikjes gin en tonic
drinken in het park. Haar vaste trein staat telkens een tijdje stil ter hoogte
van Whitney. Daar kijkt Rachel vanuit de trein uit op haar vroegere huis, waar
haar ex-man nu samen met z’n nieuwe vrouw Anna en hun kind woont. Enkele huizen
verder woont een koppel dat in Rachels ogen perfect is: zij noemt hen Jess en
Jason en verzint een fantastisch leven voor hen.
Wanneer Jess –
die eigenlijk Megan blijkt te heten – plots verdwijnt, is Rachel ervan
overtuigd dat zij over cruciale informatie beschikt die de politie kan helpen bij
het onderzoek. Maar uiteraard gelooft men haar niet: een vrouw met een
alcoholverslaving die haar regelmatig black-outs bezorgt, is niet bepaald de
beste getuige. Rachel besluit dan maar om zelf in actie te komen: het gevoel
dat ze kan helpen om de verdwijning op te lossen, slaagt er voor het eerst
sinds lange tijd in om haar van de fles te doen blijven. Maar ze beseft niet
dat ze zich op gevaarlijk terrein begeeft…
Het meisje in de trein wordt verteld vanuit het perspectief van
drie vrouwen: Rachel, Megan en Anna. Het grootste deel van het verhaal zien we
door de ogen van Rachel, die per definitie een onbetrouwbare verteller is.
Enerzijds vertelt ze dingen die ze niet kan weten met een absolute zekerheid,
anderzijds is ze herhaaldelijk kwaad op zichzelf omdat ze zich dingen niet kan
herinneren.
Alle drie de vrouwen spreken in de ik-vorm en
(meestal) de tegenwoordige tijd, wat al snel onnatuurlijk aanvoelt. Het is de
bedoeling om directheid te creëren, maar omdat er te veel informatie wordt gegeven
(zodat de lezer zeker kan volgen), lijkt het alsof je een dagboek leest dat de
personages op het moment van de gebeurtenissen in hun hoofd neerschrijven. Het
lijkt een poging tot stream-of-consciousness die mislukt vanwege een overdaad
aan analyse.
Daarnaast is het boek – zeker voor een thriller –
behoorlijk saai. Zo blijft Rachel maar in dezelfde gedachten en daden
hervallen, tot verveling van haar omgeving en van de lezer. Ondanks haar
ellendige situatie roept ze geen medeleven op, en ook de meeste andere
personages zijn verre van sympathiek. Rachels leven en de manier waarop ze zich
met de levens van anderen bemoeit, het is allemaal vooral erg frustrerend. Je
zou kunnen zeggen dat Paula Hawkins er daarmee in geslaagd is een overtuigend
personage met problemen neer te zetten. Feit is echter dat het van Het meisje in de trein een moeizame
leeservaring maakt die niet weet te boeien. Jammer van de hype.
Amsterdam : Bruna, 2015, 358 p. Oorspr. titel:
The girl on the train. ISBN 9789400503885
deze pagina printen of opslaan