Nederlands proza
BOEKEN NR. 2, SEPTEMBER 2015
Ish Ait Hamou: Cécile
door Katja Feremans
De
hiphopchoreograaf Ish Ait Hamou (1987) werd als jurylid van So you think you can dance een bekend
tv-gezicht. Van jongs af aan voelde het dansicoon zich ook tot het woord
aangetrokken. Zijn romandebuut Hard hart
haalde in 2014 goede verkoopcijfers. De opvolger, Cécile, is al aan de vijfde druk toe. Voor hij aan zijn tweede
roman begon, ging de schrijver met zijn vader en zijn danskompaan Yves Ruth in
het diepe zuiden van Marokko op zoek naar zijn roots. Een verslag van die reis,
geïllustreerd met innemende foto’s, postte hij op http://www.ishaithamou.be/.
Zijn vaders geboortedorp, op een halfuur lopen van de oase van
Tawhelt, staat model voor de setting aan het begin van Cécile. De elfjarige Djibril woont er met zijn ouders, zijn twee
broers en zijn schoonzussen onder één dak. Dat de wereld groter is dan hun dorp
beseft de naar avontuur snakkende schelm, wanneer hij de heuvel opklautert om
nader kennis te maken met de mysterieuze gek – ‘de Generaal’ – die er geregeld
op de uitkijk staat. ‘Het uitzicht vanaf de heuveltop was dan ook verbluffend.
[Djibril] had nog nooit zoveel land bij elkaar gezien. Van hieraf zag je geen
heuvels maar bergen, geen wegen maar dunne lijntjes die over het dorre land
slingerden als de Arabische letters in het Heilige Boek’. Door een ongelukkige
samenloop van omstandigheden zal Djibril het dorp sneller achter zich laten dan
hem lief is. Na een ware horrortocht als verstekeling op een boot van Tanger
naar Spanje verblijft hij vijfentwintig jaar illegaal in Europa, eerst in
Sevilla, later in Parijs. In de lichtstad ging hij op zoek naar Cécile. Als
23-jarige studente kunstgeschiedenis was zij geruime tijd eerder in het leven
van zijn broer Kareem gekomen. Ongewild richt(te) zij een spoor van vernieling
aan. Na een kwarteeuw keert Djibril terug naar zijn geboortedorp, daartoe
gedreven door de herinnering aan zijn moeder. Maar altijd weer lijkt hij in
narigheid te móeten belanden, dus ook in Marokko staan hem weer pijnlijke
confrontaties te wachten.
Ish Ait Hamou laat Djibril rennen,
springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Als lezer snel je
hijgend mee langs het voor hem uitgestippelde pad. Daarbij dient gezegd dat
veel van de toevalligheden die zijn leven bepalen, vergezocht zijn. In de
overvloed aan onwaarschijnlijke gebeurtenissen verdrinken helaas de grote
thema’s in Cécile: liefde, familie,
verlies, dood, emigratie en de innerlijke worsteling van een jongeman die zich
probeert staande te houden in de deining van het leven.
Ish Ait
Hamou schrijft efficiënt. Zijn stijl is weinig gekunsteld, op een vleugje
symboliek na. Zo zijn er bijvoorbeeld de oudere, weinig tegenspraak duldende
mannen die Djibril doorheen zijn leven treft en om hun wijsheid bewondert. De
in zichzelf gekeerde Generaal uit zijn kindertijd is een van hen. Hem aan het
einde in de gedaante van iemand anders laten terugkeren, is een nogal
opzichtige manier om een cirkel rond te maken. De zwaar aangezette dramatiek is
te oppervlakkig om intens te zijn en de personages zijn weinig doorleefd. Wie
zich daar echter overheen zet, kan deze zoetgevooisde maar bij momenten toch
dreigende roman gemakkelijk in één ruk uitlezen.
Antwerpen : Manteau, 2015, 368
p. ISBN 9789022330494
deze pagina printen of opslaan