In vijf korte verhalen wekt Aya Sabi een land tot leven dat
inderdaad verkruimeld is: eenheid en samenhorigheid is er ver te zoeken, het
zijn de verschillen die ertoe doen. De kloof tussen arm en rijk, het racisme,
de onderdrukking van de vrouw, oorlog en vrede, liefde en haat. Het zijn de splijtende
krachten die het land en haar inwoners verkruimelen, zachtjes en niet altijd
even duidelijk zichtbaar, maar desalniettemin vastberaden en onstuitbaar.
Na deze inleiding verwacht je allicht een politiek
pamflet te lezen, maar dat is Verkruimeld
land helemaal niet, of toch niet op het eerste zicht. De taal die Sabi
hanteert is zo poëtisch en uitgepuurd dat je eerder de indruk krijgt dat je een
dichtbundel in handen hebt genomen. In uitgepuurde zinnen laat ze haar
poëtische verbeelding los op de wereld, waardoor concrete situaties die we
allemaal kennen, maar soms niet begrijpen, ineens inzichtelijk worden:
‘Hoe dichterbij je kwam, hoe meer ik vergat te ademen, des te
meer zag ik dat alles aan jou lachte, hoewel je niet lachte.’
De vijf verhalen in Verkruimeld
land zijn los van elkaar te lezen, en toch zijn ze verweven met elkaar.
Sabi deed de inspiratie voor de haar verhalenmozaïek naar eigen zeggen op
tijdens een verblijf in Casablanca, waar ze onder de indruk was van de grote
contrasten tussen het rijke stadsgedeelte waar ze verbleef en de krottenwijken
die vlak daarbij ontstonden. In Verkruimeld
land heeft ze afstand genomen van die concrete situatie: het boek speelt
zich niet op een bepaalde plaats af, en ook de tijd waarin de verhalen zich
ontvouwen, is niet nader bepaald.
Hoe poëtisch en
bijwijlen zelfs iets te zoeterig haar taalgebruik ook mag zijn, Sabi schuwt
inderdaad de grote thema’s niet. De personages in haar verhaal staan in functie
van iets groters, iets urgenters ook. Het zijn figuranten in de wereld van een
schrijfster die het onrecht en de onoverwinnelijke pijn van de condition
humaine een stem wil geven, de stem van een nieuwe generatie. En in die stem
klinkt empathie als een oerkracht door. Net daar raakt Sabi uiteraard een
gevoelige snaar, want laat het nu net dat menselijke mededogen zijn dat in de
wereld vandaag en in de dolgedraaide mediamaatschappij waarin we leven, stilaan
helemaal volkomen zoek is.
Het is een missie van
formaat, maar met haar eenentwintig levensjaren heeft Aya Sabi nog tijd genoeg
om eraan te bouwen. Hopelijk is Verkruimeld
land nog maar de voorbode voor wat komen gaat.
Aya
Sabi: Verkruimeld land, Atlas/Contact, Amsterdam 2017, 121 p. ISBN 9789025451059. Distributie: VBKU België
deze pagina printen of opslaan