Humoristisch, maar ook huiveringwekkend: dat
zijn de twaalf verhalen in de bundel De
geur van miljoenen. Enkele ervan verschijnen in deze bundel voor het eerst,
andere zijn al eerder verschenen in diverse tijdschriften, waaronder De Gids. Hoewel de verhalen
verschillende thema's aansnijden, loopt er wel een rode draad door de bundel.
Dat is de ernstige stijl waarin bizarre en soms ronduit zieke situaties
beschreven worden: een huurder die zijn huur niet betaalt, met de noorderzon
vertrekt, maar wel zijn geur, One Million van Paco Rabanne, in huis achterlaat;
een man die jaren heeft samengewerkt met iemand die hem haat en na jaren
plotseling een uitnodiging krijgt voor zijn begrafenis en als klap op de
vuurpijl ook nog zijn huis erft; een man die een advertentie plaats om iemand
te vinden om Vestdijk mee te lezen, maar die alleen maar reacties krijgt van
mensen die hele andere bedoelingen hebben.
Neem het verhaal 'Kwieke buren'.
Eduard Jacobs woont in een klein huis met een grote tuin. Hij heeft het er naar
zijn zin met twee paarden en drie kippen, maar kan er enkel blijven wonen
zolang zijn buren, het oude echtpaar Storke, in hun woning blijft wonen. De
huizen dienen namelijk samen verkocht te worden. Eduard is daarom erg zorgzaam
ten opzichte van zijn buren. Het echtpaar Storke heeft weinig sociale contacten
en wordt alleen op zondag bezocht door hun dochter Marieke, die in Limburg
woont.
Op een dag houdt Eduard Marieke
in de tuin aan de praat. Hij vertelt haar dat haar ouders slapen en op dokters
advies niet wakker mogen worden gemaakt. Marieke vertrekt uiteindelijk zonder
haar ouders gezien te hebben. Dit gaat zondagen op rij zo door. Marieke heeft
interesse in de tuin en de dieren van Eduard en ze lijken zich prima te
vermaken met zijn tweeën. Ondertussen gaan er alarmbellen af bij de lezer.
Waarom houdt Eduard Marieke zo angstvallig weg bij haar ouders? Slapen ze echt
toevallig altijd als zij langskomt? En waarom doen ze zelfs het licht niet aan?
Bij de lezer begint iets te dagen en het is wachten op het moment dat ook
Marieke dit ontdekt. Overigens zijn het ook verhalen die een herlezing waard
zijn. Pas bij de tweede lezing van 'kwieke buren' kende ik betekenis toe aan
het feit dat Eduard taxidermist is. Wat bij de eerste lezing niet meer dan een
mededeling lijkt, wordt anders als men al weet wat het lot is van het echtpaar
Storke.
Merijn
de Boer verstaat de kunst om in slechts enkele bladzijden een sterk verhaal
neer te zetten. Telkens weer schept hij een wereld met overtuigende,
realistische personages, ondanks de vreemde situaties waarin zij zich soms
bevinden. Die zijn verrassend, grappig, maar ook beklemmend. Juist de ernstige
stijl in combinatie met de sarcastische humor die tot uiting komt in deze
bizarre situaties maakt dit tot een geniaal boek.
Merijn de Boer: De geur van
miljoenen, Querido, Amsterdam 2018, 205 p. ISBN 9789021412108. Distributie
L&M Books
deze pagina printen of opslaan