Misdaad

BOEKEN NR. 11, DECEMBER 2018

Andrea Camilleri: Net van bescherming

door Inge Lanslots

De Siciliaanse auteur Andrea Camilleri mag dan ondertussen de gezegende leeftijd van 93 bereikt hebben, hij blijft teksten publiceren. In augustus van dit jaar bracht hij een brief gericht aan zijn kleindochter uit, Ora dimmi di te. Lettera a Matilda uit. In mei verscheen Il metodo Catalanotti, met de vertrouwde commissaris Salvo Montalbano in de hoofdrol. In afwachting van de vertaling van die aflevering, kan de Nederlandstalige lezer zich laven aan Net van bescherming, de (voorlopig) voorlaatste aflevering in de Montalbano-reeks.
 
In de noot bij de roman, die in 2015 in Italië uitkwam, schrijft Camilleri dat Net van bescherming het eerste boek is dat hij heeft moeten dicteren (hij heeft langzaam zijn zicht verloren), maar dat lijkt een detail. Diezelfde noot is, zoals in alle andere Montalbano-afleveringen, ironisch: ‘de namen en de gebeurtenissen waarover in mijn romans verhaald wordt, [zijn] ontsproten aan mijn verbeelding, althans dat denk ik.’ Hiermee geeft Camilleri eigenlijk aan dat hij realiteit ver-dicht, wat ook in deze aflevering zal blijken.
 
Nieuw is wellicht dat de protagonist, net zoals zijn bedenker, wat nostalgischer is dan de lezer zou verwachten. Commissaris Montalbano vraagt zich immers af of hij na zijn (nakende) pensioen zal veranderen in een oude knar, een brompot die hardnekkig vasthoudt aan zijn routine en zijn territorium afbakent, net zoals de oude man die hij ontmoet en die geen bankje met hem wil delen. Erger nog, Montalbano betreurt dat hij en zijn partner Livia niet de kans hebben gegrepen om de Tunesische wees François te adopteren en hem zo te beschermen voor de wat er kan misgaan in het leven (De gestolen twaalfuurtjes, 2005).
 
Die pijnlijke herinnering is gelinkt aan een van de twee zaken die Montalbano onderzoekt. Gemaskerde mannen vielen een klas binnen en lieten de kinderen verstaan dat het pesten moet ophouden. Het slachtoffer van dat pestgedrag is de teruggetrokken en weinig weerbare Luigi, een whizzkid. Op het ogenblik van de feiten bevond Mimì Augello, een van de naaste medewerkers van Montalbano, zich op school voor een overleg met de directie – zijn zoon en Montalbano’s petekind had een van de pesters een klap verkocht. Om de gemaskerde mannen niet uit te dagen had Augello zich niet verweerd, wat zijn zoon niet helemaal begrijpt. Montalbano zal hem dat moeten uitleggen: agenten kunnen zich nu eenmaal niet gedragen als superhelden. In ruil geeft zijn petekind, samen met een klasgenootje, meer inzicht in de feiten. Kinderen kunnen een scherp observatievermogen hebben…
 
In de andere zaak heeft ingenieur Sabatello Montalbano zes Super-8-filmpjes toevertrouwd. Op die opnames krijg je telkens hetzelfde stuk muur te zien is, gefilmd van 1958 tot 1963 op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip. De opnames zijn van Sabatello’s vader, wiens broer in 1958 zelfmoord pleegde. Montalbano ontrafelt dit mysterie, maar zal hij de waarheid ook uitbrengen, zoals deze achtenzestiger zich ooit had voorgenomen? Voor je dat als lezer te weten komt, maak je met Montalbano de nodige culinaire stops, op restaurant of bij hem thuis – zijn huishoudster maakt nog altijd erg smakelijke gerechten voor hem klaar. Verder bakkeleit hij nog altijd met zijn partner die in Genua woont en vervullen zijn medewerkers hun vertrouwde rol als rokkenjager (Augello), perfectionist (Fazio), snelheidsduivel (Gallo) en informaticawonder (Catarella).  
 
Camilleri doorspekt zijn vertelling voorts met intertekstuele verwijzingen, met Pirandello in de hoofdrol: niet alleen de school van Montalbano’s petekind is naar hem vernoemd, maar, zoals de tekst al aangeeft, is het verhaal van de Zweedse filmproductie een flauwe afdruk van een kortverhaal van dat andere Siciliaanse monument. Nieuw aan deze aflevering is dan weer de taal, die veel nauwer aanleunt bij het Siciliaans-Italiaans dat Camilleri hanteert in zijn werken. De registerwissels, neologismen, gewilde verschrijvingen etc. van vertaler Willy Hemelrijk zorgen voor een succulent leesgenot.
 
Andrea Camilleri: Net van bescherming, Serena Libri, Amsterdam 2018, 292 p. ISBN 9789076270517. Vertaling van La rete di protezione door Willy Hemelrijk. Distributie EPO

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri