Op de achterflap wordt Alle slechte meisjes van de Brit Chris Whitaker omschreven als ‘de
nieuwe Gone Girl’. Qua thematiek doet
het tweede boek van Whitaker inderdaad wat denken aan het gelauwerde boek van
Gillian Flynn. In beide gevallen is er iemand spoorloos verdwenen en zoeken de
overblijvende gezinsleden met man en macht naar hun geliefde. Flynn trekt haar
lezer echter veel dieper in het verhaal dan Whitaker, wiens personages ook
minder goed beklijven.
Grace in Alabama is het
thuisstadje van de tweeling Summer en Raine Ryan. Zoals hun namen al aangeven
is het contrast tussen beide zussen groot. Summer is het zonnetje in huis, een
uitstekende leerling met muzikale talenten. Raine daarentegen is een rebelse
tiener die graag gevaar en confrontatie opzoekt. Op een dag verdwijnt de
vrolijke Summer plots. Omdat ze een briefje heeft achtergelaten is de lokale
politie aanvankelijk niet echt happig om een onderzoek op te starten. Maar
Raine vreest dat er meer aan de hand is met de verdwijning van haar zus. Omdat
Summer al het zevende verdwenen meisje is in Grace, trekt Raine zelf op
onderzoek uit.
In Alle
slechte meisjes is een hoofdrol weggelegd voor het stadje Grace, waar de
bewoners een uitzichtloos leven leiden en waar de gemoederen nogal eens verhit
raken. Waar Joe Ryan, de vader van de meisjes, na Summers verdwijning eerst
naar zijn ‘mannen’ belt en dan pas naar de politie. Waar de Ryans letterlijk in
de voortuin van het politiecommissariaat gaan kamperen om druk te zetten. Grace
wordt bevolkt met allerhande figuren die allemaal wel iets te verbergen lijken
te hebben.
Whitaker
schenkt veel aandacht aan zijn personages. De rebelse Raine wordt met precisie
uitgewerkt en de auteur laat Raine uitstekend balanceren op het randje van
kind-volwassene. De verdwijning van haar zusje maakt in Raine een onmiddellijke
verantwoordelijkheid en volwassenheid wakker, maar je merkt dat ze door de volwassenen zelf toch nog vooral als een kwetsbaar kind wordt
gezien. Mede daarom gaat Raine zelf op onderzoek, samen met haar vrienden Noah
en Purv, twee losers die hun plaats in Grace maar niet lijken te vinden. Het is
een apart maar sympathiek vriendengroepje dat doet denken aan de tieners uit
Stephen Kings Stand By Me of
televisieserie Stranger Things.
Door middel van perspectiefwisselingen en flashbacks
komt de lezer met mondjesmaat dichter bij de waarheid. Whitaker heeft een uitstekende
schrijfstijl, maar toch leest het boek niet erg vlot omdat er zo veel
verschillende personages hun deel van het verhaal opeisen. Bovendien voegt
Whitaker een onnodig paranormaal (of Bijbels?) element toe aan de plot. Bij de
verdwijning van Summer Ryan hangt er immers plots een grote, dreigende wolk
boven Grace. De buurdorpen hebben geen last van de zwarte wolk die naarmate de
personages dichter bij de waarheid komen, meer en meer aanzwelt om uiteindelijk
tot uitbarsting te komen in de finale. Ergens wringt dit element in de plot,
die zonder deze wolk veel sterker en geloofwaardiger zou zijn geweest.
Alle slechte meisjes
is een interessante en boeiende thriller die enige concentratie en suspension of disbelief vergt van de
lezer. Alleszins is Chris Whitaker een naam om in de gaten te houden.
Chris Whitaker: Alle slechte meisjes, Bruna, Amsterdam 2018,
400p. ISBN 9789022335697. Vertaling van All the Wicked Girls door Ineke de
Groot. Distributie: Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan