Thea Lim (1981) werd
geboren in Canada en groeide op in hoofdzakelijk Singapore. Ze heeft een Britse
moeder en een Chinese vader uit Singapore. Ze studeerde Creative Writing (MFA )
aan de University of Houston. Daarna doceerde aan de University of Toronto (Writing
and Rhetoric Program) en ze maakt nu deel uit van de faculteit van Sheridan
College (Creative Writing & Publishing program).
In 2007 debuteerde Lim met de reactionair feministische novelle The
Same Woman, waarin ze haar boosheid over alles wat mis loopt in de wereld
ventileerde. Nu breekt ze internationaal door met de dystopische roman An
Ocean of Minutes (2018, vert. Een oceaan van tijd). Het
boek werd genomineerd voor de shortlist van de prestigieuze Canadese Giller
Prize 2018. Lim heeft de Canadees-Britse nationaliteit en leeft in Toronto met
haar gezin.
De vraag naar haar afkomst raakt een gevoelige snaar: ‘Is there something
necessarily humiliating about having to list your race—and your parents’ race
and your grandparents’ race—before you can gain entry into conversation? If so,
it’s only because we’ve made race something to be ashamed of. This is what I
tell myself: you can think your way out of this trouble, this pain’. (Paris
Review)
‘I never wanted to write fiction that was rooted in where I came from. That
where is overexposed, like a stripped nerve. This is a problem for writers of
color—or for anyone who knows there’s a narrative attached to their body, a
narrative over which they have no control. Telling the truth, just being me, felt
like a crude performance. Writing about my life was giving into the lust of the
dominant gaze.’ (Paris Review)
Met haar debuutnovelle zette Lim zich af tegen de wereld rondom zich, waardoor
ze als schrijver jarenlang in een negatieve spiraal terechtkwam. Met Een
oceaan van tijd lijkt ze zich steeds meer met haar afkomst te
verzoenen, om er als schrijver energie uit te putten en te kunnen groeien.
Sciencefiction opende een nieuwe, parallelle wereld waarin ze zich vrij kon
bewegen. Een toegangspoort om te putten uit haar eigen ervaringen als migrant,
om de emoties van tijdreizigers vorm te geven in een parabel over pandemie,
migratie en uitbuiting.
‘In trying to get away from my story, I’d walked in a circle and returned home.
But now everything looked different. Writing my story as sci-fi was safer, more
insulated against the gaze. But that’s not why I did it. I did it because it
was good for the story and because the story was mine. We don’t have to fight
for control of something that’s already ours. It’s ours. Let us tend to the
stories that are in us. Let us let go of the stories other people tell
themselves’. (Paris Review)
New York, 1981. Een dodelijke grieppandemie overspoelt Amerika. Als Frank ziek
wordt en in quarantaine geplaatst, vraagt zijn verloofde Polly een visum aan om
als werkkracht naar de toekomst te reizen. Zo hoopt ze zijn behandeling te
financieren. Ze spreken een plaats af in Galveston (Texas) om elkaar in 1993
terug te vinden. Maar Polly belandt in 1998, in een verdeeld Amerika waar migranten
als slaven voor een hongerloon tewerkgesteld worden om hun vrijheid te
herwinnen. In een wereld met echo’s van George Orwells 1984, klampt
Polly zich vast aan haar liefde voor Frank in de hoop hem alsnog terug te
vinden.
Thea Lim: Oceaan van tijd, The House of Books Amsterdam, 2018, 313 p. ISBN
9789044354409. Vertaling van An Ocean of Minutes door Marjet Schumacher.
Distributie Overamstel Uitgevers
deze pagina printen of opslaan