Cabaretliefhebber en oud Volkskrant-journalist Patrick van den Hanenberg schreef onlangs een
biografie over de door hem zeer bewonderde zanger-cabaretier Maarten van
Roozendaal (1962 - 2013). Van Roozendaal, bekend om zijn scherpe en grappige
voorstellingen maar vooral ook om zijn prachtige en vileine liedteksten (‘Red
mij niet’ bracht het zelfs tot radioklassieker), leidde een liederlijk leven
waarin zijn kunst en de vrijheid die daardoor gecreëerd werd, voorop stond.
Van den Hanenberg gaat van start met de eerste ontmoeting
die hij had met Van Roozendaal, toen hij voor de krant een stuk moest schrijven
over de finale van het Amsterdamse Kleinkunst Festival in 1993. Daarna, aldus
de auteur, miste hij geen programma meer van de man uit Heiloo. Die bewondering
spreekt uit elke bladzijde van het door Van den Hanenberg geschreven
levensverhaal. Een goede jeugd (weliswaar getekend door de onverwachte dood van
zijn beste vriend), een warme familie, ambitieuze schrijfplannen en succesvolle
en nauwgezet voorbereide optredens: dat was het leven van Maarten van
Roozendaal in een notendop.
Hoewel het succes hem
aanvankelijk niet leek te komen aanwaaien, hield Van Roozendaal vast aan zijn
eigen idioom, wars van de aantallen bezette stoelen in de theaters. Dat zorgde
er jaren later voor dat zijn optredens in één tel uitverkocht waren. Van den
Hanenberg gaat chronologisch te werk; naast een levensbeschrijving over een
gevoelig jongetje dat opgroeit in een groot gezin, lezen we ook over Van
Roozendaals eerste optredens in De Engelenbak in Amsterdam en zijn samenwerking
met muzikanten als Kim Soepnel, Egon Kracht en Marcel de Groot.
Voor zijn verhaal sprak Van den Hanenberg met tal van
familieleden, collega’s, vrienden en bekenden van Van Roozendaal. Spil daarin
is zijn vrouw Eva Bauknecht, die naast zijn levenspartner ook de regisseur van
zijn voorstellingen was. Zij toont aan dat de nonchalance die Van Roozendaal zo
leek te kenmerken, slechts schijn was; haast over elk handgebaar dat hij maakte
tijdens het zingen van zijn liederen, bleek te zijn nagedacht. Dat neemt niet
weg dat de kracht van zijn teksten overeind blijft en dat we samen met Van den
Hanenberg blij mogen zijn dat allerlei artiesten ook vandaag nog zijn liedjes
vertolken.
Patrick van den Hanenbergs
ambitie om een biografie over zijn vriend te schrijven is volbracht; dat enige
kritische noot daarin achterwege blijft, zij hem vergeven. Dat levert dan wel
niet een volledig overzicht op – de nadruk ligt al bij al vooral toch op het
werk, meer nog dan op het leven – maar wel een zeer lezenswaardig boek op, dat
naast tal van foto’s ook een handig register bevat.
Patrick van den Hanenberg: Het
leven heeft geen zin, maar ik wel, Nijgh & van Ditmar, Amsterdam 2019, 318
p.: ill. ISBN 9789038804675. Distributie L&M Books
deze pagina printen of opslaan