Vertaald proza
BOEKEN NR. 9, OKTOBER 2020
Sun-mi Hwang: Het huis met de kersenbloesem
door Jo Vanderwegen
Met deze puike, vlot geschreven vertaling – rechtstreeks
uit het Koreaans – van de jonge koreanist slash taekwondokampioen Mattho Mandersloot
– ontsluit het werk van de gevierde Koreaanse schrijfster Sun-mi Hwang zich
eindelijk meer en meer voor het Nederlandstalige lezerspubliek. Sun-mi Hwang
(1963) is in haar thuisland Zuid-Korea een grote naam, De kip die dacht dat ze kon vliegen (2000, vert. Gottmer 2014) werd
in 27 talen vertaald en verwerkt tot een succesvolle anime alsook tot een
musical. Voor haar boeken werd ze in binnen- en buitenland bekroond met
literaire prijzen, tegenwoordig combineert ze het schrijverschap met een baan als
professor literatuur aan de universiteit van Seoul.
Meerdere titels uit haar oeuvre
verwijzen naar dieren, zoals ‘De hond
die durfde te dromen’ (nog niet in het Nederlands vertaald). Ook Het huis met de kersenbloesem is in
inmiddels in Zuid-Korea uitgegroeid tot een klassieker. We herkennen thema’s
uit Hwangs overige werk, zoals het belang van maatschappelijke hiërarchie
(tevens typisch Koreaans): niet alleen zien we die onderverdeling bij de
kinderen in hun onderlinge spel, maar ook in de maatschappij van toen (bv. in
de positie van Kangs vader ten opzichte van zijn omgeving). Kenmerkend in
meerdere van haar boeken is ook het belang van kip, haan en ei alsook het
belang van vrijheid. ‘Wanneer is men vrij in het leven (in zijn jeugd? Bij ouderdom?)’
en ‘kan je het bestaan – de natuur - en zijn bewoners binnen een omheining
dwingen?’ zijn enkele van de universele thema’s die Hwang ook nu weer met
graagte de revue laat passeren.
Het huis met de
kersenbloesem nu vertelt het verhaal van Dae-sun Kang, die aan het einde
van zijn leven terugkeert naar het huis waarin hij zijn vroegste jeugd
beleefde. Nadat hij wees was geworden, werd Kang geadopteerd door een
Amerikaanse familie. Hij bouwde een carrière op en werd rijk. Nu is hij oud en
ziek en wordt gekweld door een hersentumor, die hij minzaam aanspreekt met de
naam ‘Meneer Knobbelmans’.
Door zijn jarenlange afwezigheid werd het huis een bouwval,
de buren en hun kinderen namen bezit van de omliggende gronden en hielden er
kippen, verbouwden groenten en gebruiken het als speelterrein. Kang, inmiddels
oud en fragiel, voert een innerlijke tweestrijd tussen de verwachtingen die hij
had bij aankomst, en de realiteit. Meer en meer laat hij zijn rigiditeit varen
en begrijpen we beter welke rol het verleden ook vandaag nog speelt in het
hoofd van Dae-sun Kang.
Het huis met de kersenbloesem
is een gevoelig verhaal over ouder worden, afstand nemen en tegelijk het leven
omhelzen door de dingen te doen die je al zo lang wilde doen maar waar steeds
geen tijd voor was. De korte hoofdstukken, hier en daar opgesierd met sobere
tekeningen van de Japanse hedendaagse kunstenares Kazuko Nomoto (alias Nomoco),
vertellen niet alleen chronologisch over hoe Kang het weerzien met het huis
ervaart, ze leren ons ook de mens Kang kennen: herinneringen van vroeger pellen
de harde schillen van zijn karakter af tot de begripvolle, gevoelige kern. En
zo kent een roman die in aanvang een brommerige moppersfeer kende een
onverwacht en mooi einde.
Sun-mi Hwang: Het huis met de kersenbloesem, Ambo/Anthos,
Amsterdam 2020, 225 p. ISBN 9789026350894. Vertaling van Dwitteure
golchitgeoriga sanda door Mattho Mandersloot. Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan