Misdaad

BOEKEN NR. 2, FEBRUARI 2022

Angela Marsons: Verloren meisjes

door Karen Vandyck

Na Stille schreeuw en Wreed spel (De Boekerij 2021) is Verloren meisjes het derde deel in de serie rond rechercheur Kim Stone uit Black Country. In Angela Marsons thuisland Groot-Brittannië zitten ze ondertussen aan het veertiende deel. Er staat Kim Stone dus ongetwijfeld nog heel wat te wachten, maar in Verloren meisjes is Stone nog een relatief onbekend personage en moet de lezer haar nog volop ontdekken. Stone is een gesloten vrouw, haar teamleden weten erg weinig over haar privéleven, enkel dat ze als kind jarenlang in de pleegzorg heeft gezeten. Voor veel van haar jeugdvrienden is het leven niet genadig geweest, maar Stone heeft het door haar koppigheid en sterke karakter tot bij de Britse politie geschopt, waar ze probeert zoveel mogelijk rotzakken achter de tralies te krijgen.  

In Verloren meisjes – de titel windt er geen doekjes om – zijn het de negenjarige meisjes Charlie en Amy die plots verdwijnen. Beide ouderparen krijgen een sms die duidelijk maakt dat de kinderen ontvoerd zijn. De ontvoerders spelen het slim en willen de ouders tegen elkaar opzetten door te zeggen dat slechts één kind het zal overleven. Daarmee hopen ze zoveel mogelijk losgeld van de radeloze ouders los te peuteren. Maar daar denkt Stone anders over en ze besluit de zaak volledig uit de pers te houden. Niet gemakkelijk want de opdringerige journaliste Tracey Frost ligt op de loer en ze voelt de hete adem van commissaris Baldwin in haar nek.
 
Verloren meisjes begint met een korte proloog waarin ene Emily en Suzie ontvoerd worden. Charlie en Amy zijn dus niet de enige, en enkel Emily werd levend teruggevonden. Het openingshoofdstuk schetst meteen de dreigende sfeer die in het boek aanwezig is. Hierna wisselt het vertelperspectief tussen de speurders, de daders en de meisjes, wat maakt dat Marsons haar korte hoofdstukjes vrijwel altijd kan laten eindigen op spannende cliffhangers.
 
Het houdt de vaart in het verhaal, maar Marsons gaat nooit echt diep op de zaken in. Vooraleer je goed en wel in een scène zit, springt de schrijfster alweer naar een volgende. Die oppervlakkigheid is jammer, want Kim Stone is een boeiend personage waar we graag meer van zouden weten. Ook de rest van haar team en de andere personages blijven vrij eendimensionaal. Mogelijks komen hun achtergrondverhalen in de volgende delen meer aan bod. Marsons heeft verder een erg beeldende schrijfstijl en haar dialogen komen goed uit de verf. Op het einde van het boek zijn er iets te veel toevalligheden om tot het kransje van de topthrillers te behoren, maar wie houdt van een degelijk potje meespeuren is bij Verloren meisjes aan het goede adres.
 
Angela Marsons: Verloren meisjes, De Boekerij, Amsterdam 2021, 429 p. ISBN 9789022591413. Vertaling van Lost Girls. Distributie Lannoo

deze pagina printen of opslaan