Voor een gloednieuw realityprogramma trekken acht
onbekenden – vier mannen en vier vrouwen – naar het onbewoonde Schotse eiland
Buidseach. Het gezelschap zal er bijna een jaar verblijven om te testen hoe het
zou zijn als de wereld vergaat en zij de enige overlevenden zijn. Het is de
bedoeling dat de acht een kamp opzetten en zelf instaan voor hun voedsel en dat
alles wordt gefilmd met een bodycamera. Er zullen ook twee technisch
medewerkers van de productiemaatschappij op het eiland verblijven, maar contact
met hen is ten strengste verboden. Op een afgesproken moment bijna een jaar
later zal een boot hen weer oppikken. Maar wanneer de deelnemers op het strand
staan te wachten, is er geen boot te zien. Ook de weken nadien komt er niemand
opdagen om hen op te halen. Hebben ze de dagen verkeerd geteld? Zijn ze hen
vergeten? Is de productiemaatschappij failliet? Of is de wereld effectief
vergaan?
Vooraleer
de lezer een antwoord krijgt op deze vragen, neemt debutante Sarah Goodwin je
mee naar wat er de maanden daarvoor op het eiland is gebeurd. Ik-verteller is
Madeline ‘Maddy’ Holinstead die aan het realityprogramma deelneemt om het
verlies van haar ouders te verwerken. Maddie werd door haar ouders streng
opgevoed, en na een miserabele eerste schooldag besliste haar moeder dat Maddie
voortaan thuisonderwijs zou krijgen. Ze is gaan verder studeren maar maakte
moeilijk vrienden van haar eigen leeftijd en ook op haar werk is Maddie een
buitenbeentje die zich niet weet te integreren. Wanneer haar beide ouders bij
een auto-ongeval om het leven komen, blijft Maddie alleen achter met een berg
schuldgevoelens. Het leven op het onbewoonde eiland in een groep nieuwe mensen,
ziet Maddie als een uitgelezen kans om een frisse wind te doen waaien in haar
ongelukkige leven.
Aanvankelijk verloopt alles op het eiland voorspoedig. Iedereen doet de
hem of haar toegewezen taken en al snel staat er een stabiele en droge hut met
een moestuin. Maar naarmate de bewoners langer op het eiland verblijven, begint
hun samenhorigheid de eerste barsten te vertonen. Lezers met een interesse in
sociale psychologie en groepsdynamica hadden dit al voelen aankomen, maar ook
kijkers van realityprogramma’s als Expeditie
Robinson weten dat een homogene groep uiteenvalt in kleinere kampen als
honger, verveling en overleven toeslaan. Ook Gestrand biedt een mooie
psychologische kijk op hoe een groep werkt en hoe de natuurlijke leiders snel
de bovenhand nemen en de volgers hen schijnbaar zonder al te veel protest
volgen. En zo gebeurt het dat de introverte Maddie het gemakkelijke slachtoffer
wordt en langzaam maar zeker uit de groep wordt gewerkt.
Doordat je alles vanuit het
gezichtspunt van Maddie zelf beleeft, laat Gestrand uiteraard maar één
kant van het verhaal zien. Maddies verhaal is gekleurd door haar eigen
ervaringen en interpretaties. Goodwin kruipt echter goed in het hoofd van haar
hoofdpersonage en geeft de twijfel, wanhoop, eenzaamheid en radeloosheid van
Maggie goed weer. Je voelt je met haar een outsider, haast een paria tussen de
anderen. Samen met Maddie zoek je een manier om te overleven op het eiland en
de anderen op een veilige afstand te houden. Mede dankzij Goodwins vlotte pen
blijft het verhaal boeien tot het einde. De auteur weet na een vrij rustig
begin de spanning ook langzaamaan op te voeren zodat het erg moeilijk wordt om
het boek weg te leggen. Enig minpunt is dat het einde nogal snel afgewerkt
lijkt en niet helemaal in lijn met de rest van het boek. Verder is dit echter
een prima en origineel debuut.
Sarah Goodwin: Gestrand,
Ambo/Anthos, Amsterdam 2021, 336 p. . ISBN 9789026358807. Vertaling van Stranded door Els van Son. Distributie: VBK
België
deze pagina printen of opslaan