Wie in de
wintermaanden het licht mist, vindt verlichting in het hartverwarmende prentenboek
De restjes van de zon van de veelzijdige auteur Edward van de Vendel en debuterend
illustrator Jet Parent. Veldmuis vraagt zich af ‘waar de restjes zijn’ van het
zonlicht dat wekenlang naar beneden goot: ‘Er moet nog wat over zijn, ergens.’
Samen met Eekhoorn gaat zij op zoek, tot bij de mensenwoning waar ’s winters
niemand is. Maar als ze nog wat verder weg iets oranje vinden en Das, Vos en
Uil erbij halen om het los te wrikken, blijkt de zon toch écht ‘een schavuit’…
De prenten van
Parent trekken meteen de aandacht. Haar natuurtekeningen in (hoofdzakelijk) vet
aangezet kleurpotlood, vaak opgebouwd uit talloze strepen en enkele grotere
vlakken, nodigen uit lang te kijken. Aanvankelijk is het moeilijk te begrijpen
waarom de dieren dit bos als somber en grijs ervaren: paars- en blauwtinten
vervangen grijswaarden, en her en der lichten gras en struiken in variaties van
geel en groen op. Zo krijg je als lezer en kijker het gevoel een
kennisvoorsprong te hebben op de dieren. Jij weet immers al dat het moois en
lichts overal voor het rapen ligt. Slechts enkele prenten tonen hoe de dieren
het bos wellicht echt ervaren. Op een ervan weerspiegelt een plas de zwarte,
kale takken en grauwe lucht, op een andere jaagt de wind bijna voelbaar door de
zwarte boomtoppen.
In de tekst wordt de somberte explicieter neergezet. De zoektocht van de
dieren volgt het bekende patroon van herhaling, waarbij ze onderweg ook andere
dieren aanspreken, maar er nergens iets lichts of kleurrijks te vinden is. Van
de Vendels vakmanschap is duidelijk: hij slaagt erin de tekst erg toegankelijk
te houden, en tegelijk oog te hebben voor frisse bewoordingen. Dialogen en
natuurbeschrijvingen ademen de groeiende moedeloosheid van de dieren. ‘De dikke
dennentak was door al die duizenden druppels nog lager gezakt. Ze moesten hun
kop laten hangen, anders pasten ze er niet meer onder.’ Als altijd biedt Van de
Vendel ook luchtigheid en hoop, in het tegen elkaar opbiedende gemopper op de
zon, en – uiteindelijk – wanneer de dieren hun vrolijkheid terugvinden.
De warmte en
boodschap die De restjes van de zon biedt, echoot sterk die van Frederick
van Leo Lionni, voor wie vertrouwd is met het klassieke prentenboek uit
1967, dat sindsdien talloze keren is herdrukt. Ook daarin zorgt een muis ervoor
dat in de wintermaanden het licht bewaard blijft. Voor dergelijke hoopvolle en
tedere winterverhalen is er – zeker in de woelige wereld van vandaag – gelukkig
altijd plek. Het is te hopen dat vele mensen De restjes van de zon weten
te vinden.
Edward
van de Vendel & Jet Parent: De restjes van de zon, Querido, Amsterdam 2023,
34 p. : ill. ISBN 9789045129020. Distributie L&M Books
deze pagina printen of opslaan