Peuters en kleuters
JEUGDBOEKEN NR. 5, NOVEMBER 2015
Kitty Crowther: Mama Medusa
door An-Sofie Bessemans
5+ - Kitty
Crowther, bekend van onder meer de serie over Mini, Kleine Man en
God en En?
bouwt verder aan haar bijzondere oeuvre dat ruim internationaal wordt
gewaardeerd. Naast een Boekenwelp en een Gulden Palet mocht de Belgische
illustratrice in 2010 de Zweedse Astrid Lindgren Memorial Award ontvangen. De
jury van deze prestigieuze prijs loofde Crowther om haar gevoel voor
sfeerschepping en de manier waarop ze de traditie van het prentenboek voortzet
en tezelfdertijd vernieuwt. Crowther lokt de lezer zachtjes in haar eigen
wereld, die erg aan onze eigen omgeving doet denken, maar waarin fantasievolle
schepseltjes krioelen en alles toch een tikje anders is. Ook haar nieuwe prentenboek Mama Medusa speelt
met verbeelding en herkenbaarheid op een manier die typisch Crowther is. Het
verhaal gaat als volgt: in de nacht reppen een vroedvrouw en haar hulpje zich
naar Medusa, een vrouw met ontzettend lange haren die woont in een huisje met
zicht op zee. Medusa bevalt van een gezonde dochter, maar veel dankbaarheid kan
er bij de kersverse moeder niet van af: ‘Haar haren grijpen de mantels van de
vrouwen en ze duwen de twee zacht het huis uit.’ Het meisje krijgt de naam
Iris, en Medusa vergelijkt haar enkele keren met een parel. Het kindje, dat
voortdurend genesteld wordt in Medusa’s haar, krijgt dan ook nauwelijks de kans
om uit haar ‘moeder’schelp te kruipen. Medusa houdt met haar haren anderen
steeds op een afstand. Maar Iris groeit en wil zelf de wereld verkennen.
Crowther introduceert (de figuur van de mythologische)
Medusa hier in de quasi herkenbare omgeving van een kustdorpje. De zee is nooit
ver weg: misschien een verwijzing naar Poseidon, de god van de zee, met wie
Medusa een liefde beleefde? Iris’ vader blijft het hele verhaal afwezig. Overal
in het landschap liggen bovendien stenen verspreid, die doen denken aan de
mythologische Medusa, die uiteindelijk iedereen die haar aankeek, deed
verstenen.
Crowther
bouwt de spanning op: Medusa wordt in beeld gebracht als een harig monster,
onvriendelijk tegenover de buitenwereld. Haar enorme haardos geeft haar
dochtertje geborgenheid en steun, maar werkt ook verstikkend. Het meisje is
nieuwsgierig en wil naar school. Medusa houdt eerst de boot af en leert Iris
zelf lezen - zo lezen ze samen het verhaal over de ‘gevaarlijke en
verschrikkelijke Medusa’, maar dat is niet genoeg. Iris verlangt naar contact
met de wereld. Het paardje dat haar moeder uit haar haren heeft gemaakt, lost
dat gemis niet op. Uiteindelijk moet Medusa toegeven en na de schooldag heeft
ze zich ontpopt tot een andere moeder.
Het slot biedt twee leuke
verrassingen. Crowther maakt in een onverwacht beeld visueel duidelijk hoe
sterk de band tussen moeder en dochter nog steeds is ondanks dat ze elkaar
hebben losgelaten. De laatste pagina is dan weer een leuke knipoog naar de
mythologie (slangen), Crowthers oeuvre (gekke priegelwezentjes die al heel het
boek figureren staan langs de rand van de prent te kijken) en wie weet ziet de
volwassen lezer er ook nog iets anders in - een terugkeer van het ‘haar’ naar
Poseidon, zeg maar?
Mama Medusa is Crowther op haar best: een
verhaal vol gevoel en betekenis voor alle leeftijden, in intens sfeervolle
potloodprenten die zinderen van kleur, licht en donker, vol mysterieuze natuur
en vreemde wezentjes.
Wielsbeke : De Eenhoorn,
2015, [38] p. : ill. Vertaling van Mère Méduse door Siska Goeminne. ISBN
9789462910454
deze pagina printen of opslaan