Adolescenten

Hilde Van Cauteren: De pigmentroute

door Jürgen Peeters

14+ - In haar debuut Het naveltheater (2011) verraste Hilde Van Cauteren met een originele en sterk uitgewerkte plot, een authentieke setting en hoogst opmerkelijke hoofdpersonages: de Siamese tweeling Amelie en Gaston. Ondertussen verscheen De pigmentroute, dat zich nog sterker als coming-of-ageverhaal presenteert.
Cobi (Jacobina) Aditi is de laatste telg van een eeuwenoud geslacht van cartografen. Maatschappelijke omwentelingen en moeilijke familiale verhoudingen staan haar opgroeien in de weg en maken haar tot een eenzaat. Als op haar voeten een netwerk van pigmentvlekken en kloppende aders verschijnt, beseft Cobi dat ze dit uitgetekende levenspad moet volgen: 'De weg die ik moet nemen tekent zich donker af in de pigmentloze vlekken op mijn voeten.' Een fascinerend verhaalgegeven, ware het niet dat Van Cauteren er te weinig mee doet. De kritische Cobi berust schijnbaar onbevangen in haar lot, wat niet geheel geloofwaardig overkomt. Haar queeste vertaalt zich in een weinig doorleefd reisverhaal dat maar blijft duren. Van Cauteren bezondigt zich herhaaldelijk aan langdradige beschrijvingen, te weinig variatie en geforceerde ontmoetingen met personages die herleid worden tot typetjes.
Tijdens de tocht ontdekt Cobi pijnlijke waarheden en ervaart ze door schade en schande dat de kaarten van haar familie lang niet altijd betrouwbare gidsen zijn. Sterk verbonden met dit inzicht is Cobi’s groei naar volwassenheid en het besef dat ze zelf haar levenspad zal moeten uitstippelen. De mysterieuze Per ontpopt zich tot haar begeleider en beschermheer. Net als in Het naveltheater bekritiseert Van Cauteren maatschappelijke wantoestanden, zoals de vaak mensonterende levensomstandigheden van vluchtelingen. Bij monde van Cobi en Per, biedt de auteur inkijk in een vluchtelingenkamp en onthult ze hoe met levens wordt gesold. Deze passages weten sterker te overtuigen, al missen ze eveneens een gedegen, bezielde uitwerking. Een ruimer maatschappelijk kader waartegen de problematiek beter tot zijn recht zou komen, ontbreekt. Daarenboven is Van Cauterens taal bij momenten gezocht: 'Met die gedachte woel ik mezelf in slaap, en in mijn slapen woelen mijn voorvaders onder reusachtige wereldkaarten die hen als zware dekens dreigen te verstikken.' De zintuiglijke expressies, met de nadruk op de nuances in geuren en kleuren, blijven steken in potentieel. Ook de dialogen staan ver van spontane, levendige gesprekken.
Het eindeloos uitdijende verhaal had veel compacter mogen zijn, met overtuigender focus op sfeerschepping, karakterisering en stijl.

Hilde Van Cauteren, De pigmentroute, Davidsfonds /Infodok Leuven, 2014, 303 p., ill. € 17,5. ISBN 9789059085367

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswelp 2014

deze pagina printen of opslaan