7+ - Wit Konijn in Wonderland is de nieuwste
uitgave in de populaire reeks luisterboeken van uitgeverij Lannoo. Behalve
fictieve biografieën van o.a. Mozart (Honderd
kussen van een wonderjongen), Billy the Kid (Billy the Kid & de sheriff) en Baron von Münchhausen (De ware verhalen van de leugenbaron)
bewerkte Siska Goeminne ook volkssprookjes, zoals Doornroosje en De notenkraker
voor deze reeks.
In Wit Konijn in Wonderland voorziet
Goeminne Lewis Carrolls Alice in
Wonderland van een geheel eigen interpretatie. De openingsscène sluit nog
sterk bij het oorspronkelijke verhaal aan, maar vervolgens komt Alice in
opstand. In een pittige dialoog met het Witte Konijn fulmineert ze op
sarcastische wijze tegen haar wat eenzijdige lot: ze wil niet langer de heldin
van het verhaal zijn: ‘STOP! Ik doe niet meer mee, ik vertik het. […] Al die
avonturen van mij zijn alleen maar een stomme droom.’
Als Alice
vervolgens uit haar eigen verhaal stapt, gaat Goeminne de metaliteraire toer
op. Het had een boeiende insteek tot een eigenzinnige interpretatie kunnen
zijn, maar de uitwerking laat te wensen over. De schrijfster presenteert nogal
inspiratieloos enkele losse scènes uit Alice
in Wonderland waarbij ze – hoe vernieuwend toch! – de chronologische opbouw
van het origineel niet langer respecteert. Zo transformeert Alice tot
‘Grijnzende Kat’ nadat ze van de Maartse Haas een drankje aangeboden kreeg en
raakt ze verstrikt in een verhitte discussie met de Koningin. Het Witte Konijn
probeert Alice telkens te behoeden voor een faliekante afloop, al blijkt dat
nog geen sinecure. Het gejaagde vertelritme, in combinatie met enkele vlotte
dialogen tussen Alice en het Witte Konijn, bewijst dat Goeminne een zekere
stilistische evolutie doormaakt, al blijft er zeker ruimte voor verfijning.
Haar tekst vormt wel een aanzet om het verhaal via de bijhorende cd te
verlevendigen. Verteller Johan De Paepe beschikt over een aangename vertelstem,
die de vertelling grotendeels draagt. Dat valt helaas niet te zeggen over de
scherpe stem van Evelien Bosmans (Alice), die in overdrijvingen en schelle
uitroepen grossiert.
Het herwerken van
een literaire klassieker kan om verschillende redenen zijn verdienste hebben.
Auteurs herinterpreteren de klassieke verhaalstof vanuit een actueel
maatschappelijk standpunt en/of herschrijven (delen van) het verhaal vanuit een
literaire traditie. Van dit alles is geen sprake in Goeminnes sterk
vereenvoudigde verhaaltje: de auteur presenteert slechts enkele losse scènes
uit het oorspronkelijke verhaal in een andere volgorde. Van een bijzonder
flauwe en weinig originele invulling gesproken. Net zoals in eerdere
luisterboeken zijn het de illustraties van Sebastiaan Van Doninck die het
geheel overeind houden. In zijn gekende stijl portretteert hij een groteske
Alice, die de prenten letterlijk domineert. Via haar buitenissig grote hoofd
zet Van Doninck sterk op expressie in. Tegenover zo’n indrukwekkende figuur
overtuigt het Witte Konijn als zenuwachtig, dynamisch figuurtje. Dankzij het
functioneel inzetten van perspectieven creëert Van Doninck een unheimlich
sfeertje, dat naadloos bij het verhaal aansluit. Ook de geslaagde restyling van klassiek geworden figuren
als de Maartse Haas en de Koningin levert boeiende figuren op.
De integratie van
tekst, beeld en geluid hebben hier niet tot een puntgaaf geheel geleid.
Voornamelijk het gebrek aan een duidelijke visie bij de herwerking van de
klassieke verhaalstof staat een gedegen uitwerking in de weg. In Goeminnes
verhaal zegt Alice: ‘Ik vind dit trouwens een ontzettend flauw einde voor een
verhaal.’ Helaas is dit niet alleen ook op het slot van Wit Konijn in Wonderland van toepassing; het gehele boek bevat
slechts een flauw verhaaltje, waarin enkel de illustraties voor enige uitdaging
zorgen.
Tielt : Lannoo 2015, [30] p. : ill. + cd. ISBN 9789401428156
deze pagina printen of opslaan