Vanaf negen jaar

JEUGDBOEKEN NR. 1, JANUARI 2016

Alyze Bos: De verschrikkelijke sneeuwman

door Eva Jacobs

10+ - ‘Dit is de stomste kerstvakantie ooit’, zo begint Eefje Suikerhart haar verhaal. Eefje trekt met haar ouders in bij haar oma, die een dagje ouder wordt en haar heup heeft gebroken. Eefje’s ouders zijn druk bezig met de verhuis en hebben geen tijd voor haar. Wanneer Eefje in het park oog in oog komt te staan met De verschrikkelijke sneeuwman geloven ze haar niet. Kort daarop wordt er een snackbar leeggeroofd. Bacchus, een zwerver met een witte bontjas, wordt verdacht. Maar Eefje gelooft niet dat hij schuldig is. Ze richt de monsterclub op en gaat met haar vrienden op onderzoek uit. Ondertussen worden meer en meer mensen slachtoffer van ‘het witharige monster’ en Eefje’s vrienden trekken zich terug uit de monsterclub uit schrik. Eefje beseft dat ze snel het echte monster moeten vinden als ze wil vermijden dat Bacchus wordt opgepakt.

De Friese Alyze Bos debuteerde in 2008 met De drie gouden aapjes (Clavis), een niet onaardige detective voor kinderen. De verschrikkelijke sneeuwman is haar tweede boek. In een interview in De Twentsche Courant Tubantia (15.09.2015) vertelt Bos hoe het idee voor dit boek ontstond. Het uitgangspunt maakt nieuwsgierig: volwassenen nemen kinderen niet serieus maar zouden dat misschien beter wat vaker wel doen. Het was interessant geweest als het verhaal deze piste had vastgehouden. Maar dat doet het niet. In hetzelfde interview vertelt Bos hoe ze met dit boek vooroordelen tegenover anderen wil bestrijden. Er duiken inderdaad heel wat vreemde en soms zelfs op het eerste zicht angstaanjagende figuren op in het verhaal. Maar omdat ze nogal karikaturaal zijn neergezet, is het moeilijk om dit thema in het boek terug te vinden.
 
Mooie uitgangspunten dus en op zich leest het boek best vlot. Eefje komt naar voren als een pittige vertelster met een levendige belevingswereld. Bos kiest voor een ononderbroken vertelde tijd. Dat maakt het niet gemakkelijk om de spanningsboog scherp te houden. Er zijn ook wat losse eindjes. Personages die nieuwsgierigheid opwekken door een mysterieuze beschrijving, zoals de buurjongen Roek en de meester Reiger, worden niet verder uitgewerkt. Sommige personages lopen verloren of verdwijnen helemaal uit het verhaal.
 
De clichématige symboliek van zwarte magie – de eksters, de zwarte kat, het huisnummer dertien - roepen een onheilspellende sfeer op, maar het brengt de lezer slechts op een dwaalspoor. Het aanvankelijke geloof van Eefje en haar oma dat het monster wél bestaat, wordt door de ontknoping helemaal ontkracht. Ook de opzichtige vogelnamen voor de personages blijken uiteindelijk niet meer dan een gimmick.  
 
Het is spijtig dat de auteur niet wat omzichtiger met deze details is omgesprongen om de sfeervorming volledig tot zijn recht te laten komen. De magie die zo veelbelovend in het eerste deel wordt aangekondigd blijkt te berusten op een misverstand. Dat maakt dit boek tot een verhaal waarvan je benieuwd bent naar de afloop, maar waar andere invalshoeken verloren zijn gegaan.

Rotterdam : Lemniscaat 2015, 132 p. ISBN 9789047706748  

deze pagina printen of opslaan