3+ - Op een ochtend besluit Geit dat ze
haar buik vol heeft van al dat gras. Ze wil nieuwe horizonten verkennen op
culinair gebied. Die dag ontbijt ze met hondenbrokken, die ze doorspoelt met
melk van de kat. ’s Middags proeft ze eerst aardappelschillen van het varken,
daarna wat planten van de boerin en als dessert kiest ze voor een schoen van de
boerendochter. De onderbroek van de boer wordt haar avondeten. Maar haar nieuwe
eetgewoonten blijken Geit toch niet zo goed te bevallen. Ze slaat er
achtereenvolgens rood, blauw, geel en groen van uit en moet zowaar even gaan
liggen. De hele zondag is Geit doodziek en het duurt een volledige week voordat
ze helemaal hersteld is. En nog heeft ze haar lesje niet geleerd, want nu
begint ze rustig te knabbelen aan de laarzen van de boer.
Dit stapelverhaal blinkt uit door zijn eenvoud. De verhaallijn is
makkelijk te volgen en vast te houden voor de jongste kleuters. Door de
vraatzucht van Geit raakt elke boerderijbewoner iets kwijt wat voor hem of haar
belangrijk is. De opsomming van wat Geit allemaal naar binnen speelde, wordt
bovendien nog twee keer herhaald in de loop van het verhaal. Op die manier kan
er ook een leuk geheugenspelletje gespeeld worden, dat een beetje doet denken
aan ‘ik ga op reis en ik neem mee…’. Ondanks de herhalingen wordt het verhaal
op geen enkel moment saai. De zware indigestie van Geit geeft het verhaal bovendien
nog een extra komisch tintje. En het blijft een intrigerende vraag of het hier
dan eerder gaat om naïeve impulsiviteit of koppige exploratiedrang.
In de schitterende illustraties herken je de typische
collagestijl waar ook Eric Carle graag mee werkt. Uitgeknipte figuren uit
verschillende soorten felgekleurd papier met uiteenlopende, bijzondere motieven
lijken samengekleefd tegen een veelal witte achtergrond. Horacek heeft
bovendien oog voor subtiele details die de illustraties net dat tikkeltje meer
glans geven. Zo gunt het tafereel waar Geit de planten van de vensterbank
snoept, terwijl ze notabene al kauwt op een knalrode schoen, ons een blik in de
sfeervolle woonkamer van de boerderij: een wit, kanten kleedje op de tafel, een
groene, massief houten kast met Delfts blauw servies, oudroze behang met met een
dessin van tulpen en strepen…
De meest humoristische
illustratie is die van Geit, geveld op haar rug. Haar kop ziet felgroen van de
misselijkheid, haar blauwe tong hangt slap uit de bek, haar poten steken
stokstijf in de lucht. Dit beeld heeft geen enkele uitleg nodig: de ellende
druipt ervan af. Horacek ka met enkele potloodlijnen een breed scala van
emoties weergeven: de hulpeloze blik als haar maag gromt, de getergde
uitdrukking wanneer ze moet hikken, de beteuterde snoet als ze een boer laat… Dit
is een lief, ondeugend boek waar kleuters en volwassenen evenveel zullen van
genieten.
Petr Horacek, Gulzige Geit, Lemniscaat,
Rotterdam 2017, [28] p. : ill. ISBN 9789047708179. Vertaling van The greedy
goat door Jesse Goossens. Distributie: De Eenhoorn
deze pagina printen of opslaan