‘Op een vlot
gebouwd van wrakhout
voer een meisje.
Ze was op
weg
naar de horizon.
9+ - Zo start Het gelukkige eiland van Marit
Törnqvist. Met spaarzame tekst in eenvoudige woorden laat Törnqvist het meisje
en de lezer een weg afleggen. In een vijftigtal illustraties in gemengde
techniek (kroontjespen, Oost-Indische inkt, plakkaat- en acrylverf...) komt de
reis in beeld. Het meisje is langer onderweg dan ze denkt. De nachten zijn
donker en ze stuit op vragen en de noodzaak om te kiezen: blijven of
verdergaan?
De tocht is een persoonlijke
reis waarvan we donkere en lichte kanten te zien krijgen. We passeren gekke
snuiters, bijvoorbeeld een man op een vlot die alleen wil worden gelaten met
zijn boeken, een danseres op een slap koord, maar ook een groep matrozen en een
zwerm flamingo’s. Er zijn vrachtboten, gondels, vikingschepen, zeil- en
opblaasboten, met mensen alleen, per twee of in groep. Op de vraag van het
meisje welke richting de goede is, wijzen alle vingers een andere kant uit. Het
meisje gaat door de striemende regen, door de storm en balanceert op het topje
van de golf. Dan krijgt ze een wegwijzer in zicht, die ‘Het gelukkige eiland’
aangeeft. Is het eiland waar ze aanmeert hét gelukkige? Is haar reis ten einde?
De tocht vraagt niet alleen een inspanning van het personage, maar ook
van de lezer. Het is aan de kijker om betekenis te geven aan de beelden, de
wisselwerking met het woord en om stil te staan bij hoe hij of zij zelf het
antwoord zou invullen op de vragen die Törnqvist oproept. Wat betekent
gelukkig? Maakt wat een ander gelukkig maakt jou ook gelukkig? Is liefde een
spiegel? Is geluk eindig?
Over haar werk zegt de illustratrice: ‘Soms heb ik tijdens het tekenen
het gevoel dat er een directe lijn loopt van mijn hart naar mijn hand. Daar
komt geen verstand meer aan te pas.’ (www.queridokinderboeken.nl) Zo voelt het ook in de prenten van Het gelukkige eiland, dat het spoor van Klein
verhaal over liefde en Wat niemand had verwacht doortrekt en de
persoonlijkste kern van Marit Törnqvists werk uitmaakt (niet toevallig zijn dit
de boeken die ze naast geïllustreerd ook zelf bedacht en geschreven heeft).
Gevoelens
krijgen vorm in de prenten: in de sfeer die wordt opgeroepen door de schijnbaar
nonchalant (Törnqvist is een trage prentenboekenmaker, die werkt met veel
schetsen en een storyboard) gekadreerde schilderijtjes. De opbouw en vooral het
trefzekere kleurenpalet is weergaloos - van de grijze sombere regendagen op het
vlot tot het levendig rode ‘gelukkige eiland’ tot het decor in zachte
lentefrisse tinten waartegen het meisje gitaar speelt op de schouders van haar
geliefde. De personages en hun mimiek worden niet zo duidelijk aangezet, wat
ruimte laat voor verbeelding.
Törnqvist wil naar eigen zeggen boeken maken voor het kind
dat ze zelf was, dat behoefte had aan ongelukkige verhalen, over het echte
leven dat volwassenen leiden en dat niet altijd vrolijk is. In dit werk is ze
daar buitengewoon goed in geslaagd - met vragen die onvermijdelijk in het hoofd
van de lezer gaan wroeten, en prenten die in directe lijn van het oog naar het
hart lopen.
Marit Törnqvist: Het gelukkige
eiland, Querido, Amsterdam 2017, 76 p. ill. ISBN 9789045120898. Distributie WPG
UItgevers
deze pagina printen of opslaan