Vanaf zes jaar

JEUGDBOEKEN NR. 4, APRIL 2018

Tom Mariën, Merlijne Marell (ill.): Volle muil

door Jen de Groeve

6+ - Het prentenboek opent zonder woorden, met een paar nachtelijke taferelen, waarbij vanuit een donker, ondoorzichtig bos ingezoomd wordt op het leven in het geboomte in mooi nachtblauw en wazig groen. De tekst volgt, bij het beeld van de maan, weerspiegeld in het water:
 
‘De nacht was helder. In het midden van
de vijver dreef een melkwitte maan. Geen
rimpel golfde over het water. Geen tak of
grassprietje bewoog. Het was bladstil.’
 
En dan gebeurt er wat. Takken kraken en iets plonst in het water. Kleine uil schaamt zich diep voor zijn val en wil het liefst van al verdwijnen. Maar als zoon van Wijze Uil gaat dat niet zomaar. Hij moet zijn taak op zich nemen en de ‘maanvis’ vangen want ‘de groep heeft een nieuwe leider nodig.’ Bij zijn tweede poging plonsde hij ‘als een dolgedraaide tol […] in het water.’ De spot van de andere uilen is niet van de lucht: ‘Vuil! Vuil!’, ‘Buil! Buil!’. Kleine uil denkt dat het hem nooit zal lukken en wil het bos verlaten, maar een sterke wind blaast hem terug. Hij ziet de maanvis en grijpt zijn kans. Nu juicht het uilenparlement voor hun nieuwe leider: ‘Volle muil! Volle muil!’.  
 
De boodschap mag duidelijk zijn: schep moed en geef niet op, je kunt meer dan je denkt. Zelfs de weerspiegeling van de maan in het water vangen. Op zich een beeld met heel wat mogelijkheden, maar Mariën werkt het nogal prozaïsch en geforceerd uit. Als hij de ‘maanvis’ gevangen heeft, zwelt de buik van uiltje op en zweeft hij vanzelf naar omhoog. Staat dat voor zwellen van trots? Boven jezelf uitstijgen? Wat meer finesse in taalgebruik en beeldspraak was de tekst – en de titel -- zeker ten goede gekomen.  
 
De prenten van Merlijne Marell zijn van een heel andere klasse. De kleuren blauw en gedempt groen overheersen, waarin af en toe fel geel oplicht. Eén bladzijde baadt in geel licht als uiltje vanuit het vuile water opkijkt naar de maan. Een gedurfd contrast, maar het klopt. Ook de compositie is sober en markant, de close ups van de uilen zijn magnifiek uitgewerkt en een mooi staal van Marells technisch kunnen. Bladeren in het boek laat een mooie ritmiek in de opeenvolging van beelden zien.
 
Het sterkst is Marell in de beelden die voldoende zelfstandigheid vertonen ten opzichte van de tekst. Uiltje die ontmoedigd de kop laat hangen wanneer hij uitgejouwd wordt door de anderen, is te veel op directe herkenning van een menselijk gevoel gericht en overtuigt niet. Haar eenvoudige compositie daarentegen van Kleine Uil die opstijgt tegen het licht van de volle maan (zie onder), heeft een veel grotere authenticiteit en is zowel inhoudelijk als grafisch stukken interessanter.
 
Deze jonge Nederlandse illustratrice debuteerde indrukwekkend in 2015 met Schobbejacques en de 7 geiten, een prentenboek waarvoor ze ook zelf de tekst schreef en de vormgeving voor haar rekening nam. Ze kreeg er in 2016 een Vlag en wimpel voor van de penseeljury, werd in datzelfde jaar bekroond met de White Raven, een aanbeveling van de Internationale Jugendbibliothek in München, en Schobbejacques en de 7 geiten werd geselecteerd als het best verzorgde boek van 2015.
 
Bij uitgeverij Loopvis, die haar uitgaven met veel zorg op de markt brengt, is zij aan het goede adres. Bij Volle muil horen 6 ex librissen en vijf prentjes waarmee je de cover naar eigen smaak kunt aanpassen.
 
Tom Mariën, Merlijne Marell (ill.): Volle muil, Loopvis, Groningen 2018, 48 p. ill. ISBN 9789492206480. Distributie Agora





deze pagina printen of opslaan