12+ - Kunnen honden
praten? Houden ze zich van de domme om ons te slim af te zijn? Kan een kat best
wel leren dwarsfluit spelen en is een arrogante muis eigenlijk de baas in ons
opgeruimde huis? Wat weten we eigenlijk over de wereld om ons heen? We leven
erin, bouwen er huizen en straten op, maar daaronder stuit men toch al gauw op
de onbegrijpelijke moeder natuur die we een beetje buitensluiten of op z'n
minst met onze ratio proberen op te sluiten in heldere wetten en besluiten.
Armando
doorprikt alle rationele wetten met zijn prachtige, fantasierijke
dierenverhalen. Het zijn stuk voor stuk pareltjes van eenvoud en absurde humor.
Het zijn korte verhaaltjes, vraaggesprekken, dialogen en bespiegelingen over
mens, dier en wereld. Op een magische manier
komt dat alles opnieuw tot leven en wordt vooral veel van onze menselijk
geachte superioriteit onthuld en ontmaskerd.
Het hoofdpersonage voelt zich
echter niet superieur tegenover de dieren. Hij praat met ze alsof dat de
normaalste zaak van de wereld is en voert licht filosofische gesprekken met
hen. Hij is natuurlijk eenzaam. Dat wordt al in het eerste verhaaltje onthuld
door een opzichter in de dierentuin. Hij zegt over de vrouwen die tegen de
panda's praten: "Eenzaamheid, mein Lieber, allemaal eenzaamheid. Die
vrouwen zijn hier de hele dag, vooral 's zomers. Ze raken dik bevriend met de
dieren. Heeft u ze zien wuiven tegen de panda's? Zo stonden ze vroeger te wuiven
naar Hitler."
Mensen vluchten naar de dieren uit eenzaamheid, want mensen kunnen elkaar
geen geborgenheid meer bieden, ze zijn afgestompt. Dat bewijst het
hoofdpersonage door op de rug van een reuzenschildpad te gaan zitten en niet
opgemerkt te worden. Toch is de warmte van de mensen voor de dieren vooral een
menselijke warmte. De dieren hebben menselijke trekken, ze zijn soms in de war,
van zichzelf vervreemd of ze zijn bang dat ze nooit zullen doodgaan.
Als de
onverschilligheid zo ver is doorgeslagen als wordt gesuggereerd, dan is dit
boekje een welgekomen remedie. Het is zo wonderlijk in het op z'n kop zetten
van de dingen dat je op elke bladzijde minstens een keer moet lachen of
glimlachen. Wat een aanmodderen is het bij die dieren die eigenlijk mensen
zijn. Hoe verbazingwekkend zijn al onze gedragingen. Er spreekt uit dit
verfrissende boekje dus ook wel heel wat mededogen uit voor ons mensen. Ik zou
er eindeloos uit willen citeren, maar zal de pret niet bederven.
Armando: Dierenpraat en andere dierverhalen, Augustus, Amsterdam, 2009, 108 p. :
ill. ISBN 9789045702476
Oorspronkelijk verschenen in De
Leeswelp 2010
deze pagina printen of opslaan