'Wat is uw naam?' vraagt hij. 'Madelief', zegt Madelief. Ze
gaat naast hem zitten. ... 'Madelief', zegt hij langzaam, 'is dat geen bloem?'
Madelief knikt. Ja, dat is ook een bloem. 'Dat is een goede naam voor u,' zegt
Niels, 'want u bent net een bloem.' Madelief wordt heel erg verlegen. Zouden
verdwaalde prinsen altijd zo praten? 'Bloemen zijn goed,' zegt Niels. 'Ze maken
de wereld mooi.' Dat is waar, dat vindt Madelief ook."
En wees maar
zeker dat Madelief de wereld opfleurt. Haar vrienden Roos en Jan-Willem missen
haar dan ook heel erg wanneer ze naar een andere stad verhuist. Haar mama is
door haar nieuwe job haast nooit thuis. Madelief verveelt zich, en schrijft
haar vrienden brieven over haar nieuw en toch wel een beetje saai leven. Hier
woont niemand om "met de poppen te gooien".
Tot ze op een dag Robbie de
Rover ontmoet. Hij woont in een spookhuis en is kwaad op de wereld. Al snel
leert Madelief echter dat de werkelijkheid niet altijd is zoals ze lijkt en dat
ze volwassenen toch niet altijd begrijpt. "Van grote mensen kan je"
volgens haar misschien maar "beter soep koken". In haar nieuwe school
krijgt ze les van meester Cowboy, een eigenaardige figuur, want wie zet je nu
op je kop in de prullenbak als je stout bent?
Wanneer haar grootmoeder sterft,
ziet Madelief slechts weinig mensen op de begrafenis en er is niemand die
weent. Hoewel ze haar grootvader niet goed kent, besluit ze bij hem te blijven
logeren. Zo kan ze hem troosten. Uit de verhalen van opa en door het rondneuzen
in oma's geheimzinnig huisje in de tuin leert ze dat oma het niet makkelijk
had. Zo ontdekt ze de onderliggende "krassen in het tafelblad".
Dan leert
Madelief Tom en zijn bende kennen. Voor hen gaat ze gekke Eddie bespioneren. Ze
raakt zelfs verwikkeld in een gevecht. Wat wil je als je verliefd bent en
"een hoofd vol macaroni" hebt?
Het grote boek van Madelief vertelt de verhalen
van een stoere jongedame die de touwtjes zelf in handen durft nemen. Via
plagerijen en deugnietenstreken trapt ze wel eens op iemands tenen, maar haar
onvoorwaardelijke vriendschap en goede inborst raken iedereen die haar mee ziet
opgroeien.
Hoewel
Madelief op het eerste gezicht een losbol lijkt, merk je al gauw dat er achter
de harde, impulsieve buitenkant een kleine filosoof schuilgaat. Samen met haar
vrienden staat ze stil bij wat ze later willen worden en hoe het zou voelen om
volwassen te zijn. Het leven mag voor Madelief dan wel een groot spel lijken,
er moet ook ruimte zijn voor vragen, twijfel, verdriet, ruzie, troost en
bijleren. Madelief is een opmerkelijke jongedame die stilaan een mooie balans
leert vinden tussen stilstaan bij de dingen en ze kunnen relativeren, zonder
daarbij moeilijke situaties uit de weg te gaan. Guus Kuijer portretteert haar
niet alleen als een amusante en betrouwbare vriendin, hij schetst ook een beeld
van een begripvolle dochter. Madeliefs moeder is alleenstaand en heeft het niet
altijd even makkelijk. Gelukkig heeft ze Madelief, die de dingen vanuit een
ander perspectief bekijkt en het leven blijft toelachen.
Deze hommage aan
de eigenwijze Madelief en haar al even eigenzinnige schepper toont aan dat
Madelief echt onverwoestbaar is. Guus Kuijer sleepte voor zijn hele oeuvre niet
voor niets de Staatsprijs voor Jeugdliteratuur in de wacht. Daarnaast heeft hij
heel wat Gouden en Zilveren Griffels op zijn naam staan.
Samen met Madelief
ontdekt de lezer dat opgroeien niet zonder slag of stoot gebeurt. Maar ouder
worden is een stuk makkelijker als je weet wat je wil, van je durft afbijten,
nu en dan eens goed kan lachen of kwaad kan zijn, en vooral met beide voeten in
het leven staat. Een optimistische levensvisie in een verzamelwerk dat je dus
zeker niet op zijn kop in de prullenbak wil gooien.
Guus Kuijer, Mance Post: Het grote boek van Madelief,
Querido, Amsterdam 2017, 412 p. : ill. ISBN 9789045121277. Distributie L&M
Books
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp
deze pagina printen of opslaan