Peuters en kleuters

Catherine Rayner: De haas met de grote voeten

door Katrien Steyaert

3+ - ‘Hero was een heel kleine haas met heel grote voeten’ Met deze openingszin wekt Catherine Rayner meteen de nieuwsgierigheid naar de avonturen die Hero met zijn stevige poten in dit boek tegemoet zal treden. Het relaas dat volgt, voldoet dan wel niet helemaal aan de verwachtingen, maar bevat wel een mooie levensles.   

Als de kleine viervoeter zich bewust wordt van zijn eigen lijf met grote poten, gaat hij bij zijn grijze opa te rade. ‘Opa, waarom heb ik zulke grote voeten?’, vraagt hij de oude haas met gekrulde snorharen. Daarop laat de wijze grootvader Hero zelf de troeven van zijn poten ontdekken: ze kunnen springen (recht omhoog), huppen (naar het einde van de wereld) en graven, en beschermen hem als een parasol tegen de brandende zon.
 
De goed gedoseerde tekst, die speels in de paginagrote prenten is geïntegreerd, werkt naar een natuurlijk kantelmoment toe: als er een wolf op de loer ligt, ontdekt Hero dat zijn voeten niet alleen pleziertochtjes maken maar ook moeten rennen voor zijn leven. In deze fase van het boek, dat in het Engels de beter gekozen titel Harris finds his feet draagt, komen de nonchalant geschilderde illustraties het meest tot hun recht. De aquareltinten ogen natuurlijk en dynamisch. Het uitgekiende kleurgebruik, van dreigend dieppaars tot onbezorgd lichtgeel, maakt het verhaal begrijpelijk voor jonge kinderen. De opvallende stijl van Rayner, in Groot-Brittannië een veelgeprezen illustratrice, biedt een goed tegengewicht voor het weinig originele verhaal.
 
Zoals verhoopt, ontsnappen Hero en opa immers aan de wolf dankzij hun grote poten. Opa kan echter niet meer zo snel rennen als zijn kleinzoon en geeft het stokje door. ‘Het is jouw beurt om te rennen. De wereld ligt voor je open’, zegt hij. En Hero hupt alleen op ontdekking. Hij behoudt zijn grote voeten en kinderlijke nieuwsgierigheid, maar zijn wereld is inderdaad een pak groter geworden dankzij het duwtje van opa. De slotprent oogt tegelijk nostalgisch en hoopvol.
 
Visueel is De haas met de grote voeten een afwisselend boek, op het gevaar af eclectisch te worden. Het lijkt wel of de illustratrice voor elk landschap een nieuwe stijl wilde uitproberen en dat komt de samenhangt niet altijd ten goede. Meestal zijn haar impressies van onmetelijke vlaktes en eindeloze bergen echter zeker geslaagd; vlakke prenten zoals die met de trekvogels blijven gelukkig een uitzondering. Zonder al te nadrukkelijk te zijn, slaagt Rayner erin de hartverwarmende verbondenheid tussen grootvader en kleinzoon te verbeelden.
 
Ook de herkenbaarheid van dit feelgoodverhaal is een troef. Net zoals voor veel kleuters, is het leven voor Hero een spel. Voor een haas met een kinderhart had hij wat ons betreft nog wat ondeugender mogen zijn, maar daarvoor heeft hij wellicht te veel respect voor zijn wijze opa.
 
Catherine Rayner: De haas met de grote voeten, Veltman, Utrecht 2019, 23 p. : ill. ISBN 9789048318100. Vertaling van Harris finds his feet
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp

deze pagina printen of opslaan