Vanaf negen jaar

JEUGDBOEKEN NR. 4, APRIL 2022

Henry Lloyd, Laurens Rawie: Het grote leven van kleine Fons

door Katrien Maris

10+ - Henry Lloyd is ontmaskerd. De meermaals bekroonde Daan Remmerts de Vries, die in 2021 de Theo Thijssen-prijs voor zijn ganse oeuvre ontving, blijkt zowel het brein te zijn achter deze mysterieuze auteur als achter illustrator Laurens Rawie.    

Na Flin, of de verloren liefde van een eenhoorn en Prinses Nola en haar waardeloze prins neemt Lloyd zijn lezers voor de derde keer mee naar de middeleeuwse wereld rondom het magische Doolwoud. Daar zitten Prinses Nola en Prins Clemens met de handen in het haar. Tot hun afschuw wil hun zoon Fons, dapper maar klein van stuk, ridder worden. ‘Ik wil het slechte bestrijden. Ik zal opkomen voor de mensen die zichzelf niet kunnen verdedigen!’ Na zijn zestiende verjaardag trekt Fons, ondanks zijn tegensputterende ouders, de wijde wereld in. Aanvankelijk vinden de mensen op zijn pad het moeilijk om zo’n kleine ridder voor vol aan te zien en lachen ze hem uit. Maar gaandeweg weet hij struikroverbendes op de knieën te dwingen en zo het respect van de plaatselijke bevolking te winnen.
 
Kleine Fons heeft de bijzondere gewoonte om hoogdravende, belerende toespraken voor de schurken te houden: ‘Wee deze dag, dat je mijn pad hebt gekruist! Maar ik kan je nu verzekeren: de weg die je bewandelt is er één van misère, jij gauwdief!’ Een speelse twist is dat die schurken toch vooral lijken te capituleren door zijn hooghartig gewauwel. ‘”Stop!” brult de man. “Alsjeblieft! Doe wat je wilt! Maak me af voor mijn part…. Maar hou óp met dat verschrikkelijke gezever!”’ Na de struikroverbendes wordt pas het bittere ernst. Hij gaat de slechte heks uit het Doolwoud verjagen. Dat moet de kroon op zijn werk worden.
 
Lloyd neemt de nodige ruimte om zijn lezers een inkijk te geven in het levensverhaal van die heks. Tara heeft altijd al op haar hoede moeten zijn voor mensen. Als klein kind werd ze getreiterd en als heks beschouwd omdat ze spierwit haar, één bruin en één groen oog had. Wanneer haar ouders overlijden, vindt Tara onderdak en bescherming bij de dubieuze kruidendokter Mint. Hier doet ze veel kruidenkennis op, maar ze komt ook in aanraking met de beginselen van zwarte kunst. Wanneer één van Mints medicijnen veel doden maakt onder de plaatselijke bevolking, moet Tara een tweede keer de razernij van de mensen ontvluchten. Zo komt ze na een poos rondzwerven terecht in het Doolwoud en bouwt er een hut om voor altijd te blijven. Wie aan haar hut of haar tuin raakt wordt zonder pardon betoverd. Grappig is de scene waar Tara de eenhoorn Juniper betovert in een ‘zee-eenhoorntje’en hem met een grote boog in het meer smijt omdat hij haar met zijn grote mond het woud uit wilde zetten. Maar de betoveringen verdwijnen na een paar dagen spontaan en zijn enkel bedoeld als ‘een lesje in beleefdheid’.
 
De confrontatie tussen Fons en Tara in het Doolwoud is een turbulente aaneenschakeling van krachtmetingen, maar heeft ook iets liefs en sprankelends. Aanvankelijk willen ze elkaar alleen maar sarren en overtroeven, maar al snel worden hun gevoelens complexer. Zo tovert Tara Fons terug naar het kasteel van zijn ouders, maar meteen daarna gaat ze zijn knuffeldraak stelen om hem, notabene een mens, terug naar zich toe te lokken. Tegelijkertijd smeedt ook Fons, samen met Mono de tweehoofdige dwerg, Juniper en de andere dieren, plannen om Tara uit het woud te verdrijven.
 
Maar je voelt hem veranderen. Fons, die een heel verhaal lang zo vol was van zichzelf, die zo duidelijk meende te weten wat goed was en wat slecht, durft te twijfelen. Het verwart hem dat hij Tara grappig vindt. En hij vraagt hij zich af of je ook medelijden mag hebben met je vijand en waarom hij altijd tegen alles wilde vechten. Prachtig is het stukje over het theefeestje dat Mono beraamd heeft. Fons zal, zoals afgesproken, het slaapmiddel in Tara ‘s thee doen. Toch voelt dit helemaal niet aan als een snood plan. Hier hangt duidelijk de sfeer van een eerste afspraakje tussen een verliefd koppeltje. En hoe Fons daar met een margriet in zijn knoopsgat staat te stuntelen... Moe gevochten staakt het tweetal uiteindelijk de strijd. Fons verklaart Tara zijn liefde en wil haar meenemen naar het kasteel van zijn ouders, een suikerzoet einde dat net een tikkeltje te gepolijst aanvoelt.
 
Lloyd brengt opnieuw een humoristische, poëtische ode aan de liefde, die de kracht bezit om mensen boven zichzelf te laten uitstijgen. Ik kijk al uit naar het vierde deel.
 
Henry Lloyd, Laurens Rawie: Het grote leven van kleine Fons, Querido, Amsterdam 2022, 328 p. : ill. ISBN 9789045127057. Distributie L&M books

deze pagina printen of opslaan