4+ - Een goed
prentenboek is niet alleen een uitdaging voor een illustrator, maar ook voor
een schrijver. Al zit er doorgaans weinig tekst in een prentenboek, de woorden
hebben zeker een gewichtige functie. Ze plaatsen de beelden in een bezield
verband. In Een toren van tijgers is de samenwerking tussen tekst en
beelden goed geslaagd. Lizette de Koning (Den Haag, 1975) maakte gedichtjes met
verrassende humor en vindingrijk rijm. Beeldend kunstenaar en illustrator
Gareth Lucas kon zich uitleven met zijn favoriete onderwerp (dieren en in het
bijzonder vogels). Hij mikt op speelse en vrolijke verbeeldingen.
Een toren van
tijgers samen met een (klein)kind lezen is dan ook een plezante aangelegenheid.
Bijzonder zijn de ‘groepsportretten’. Zo maakte Lucas een afbeelding van een
groep beren die net uit de winterslaap zijn gekomen en die, alsof het een
groepsfoto is, verbaasd in de ‘lens’ kijken. Ook de ‘groepsfoto’ van
walrussen die net terug zijn van een bezoek aan de tandarts is heel grappig.
Hoeveel het er ook zijn, alle koppies hebben iets verschillends. Misschien wel
het meest gek-subtiel is de groepsopname van de vossen. De illustrator slaagt
er meesterlijk in om allerlei varianten van beteuterdheid in één ‘opname’ te
vangen.
‘Klik
We mochten met zijn
allen
op de foto voor dit boek,
dus kwam een
fotograaf bij mijn
familie op bezoek.
Meteen toen hij
verscheen
begon ’t geduw en het getrek,
want iedereen
die wilde op de
allerbeste plek.
Neef Vos ging op mijn staart
staan,
nicht Vos trok aan mijn oren.
Zelfs opa Vos
(normaal echt lief)
drong helemaal naar voren.
Toen heeft de fotograaf maar
snel
het knopje ingedrukt.
Hij riep nog: “Even
lachen!”
Maar dat is niet meer gelukt.’
Jonge kinderen zijn goede
waarnemers. Hun waarnemingen worden wel gekleurd door onwetendheid. Zo kunnen
ze soms in gewone dingen iets ongewoons zien, zelfs iets bedreigends. Een
schaduw in hun slaapkamer of een jas aan de kapstok met een hoed erboven kan
een vreemde man zijn. De ‘toren van tijgers’ uit de titel van dit prentenboek
is in feite een opeenstapeling van theekopjes met strepen. De dreumes die dit
ziet, fantaseert ‘tijgers met scherpe klauwen, felle ogen, kaken sterker dan
beton’.
De
gedichten van De Koning meten zich moeiteloos met de kleurrijke prenten. Er
zijn trouwens de laatste tijd meer geslaagde combinaties van kindergedicht met
prent geweest. Ik denk bijvoorbeeld aan Zo voelt dat van Bette
Westera & Sylvia Weve en Ik kleur van jou van Milja
Praagman. Voor de lol nog even terug naar de walrussen.
‘Pffffff
“Ziezo,” zei de tandarts,
“kom maar naar binnen.
Rustig aan, één
voor één,
niet duwen, niet dringen.
Ontspan! Want ik zie het al:
niets aan de hand.
Jullie zorgen perfect
voor
je tand en je tand.
Dus vlug terug naar zee,
we zijn alweer klaar.
Goed
blijven poetsen, hè?
Tot volgend jaar!” ’
Lizette de Koning, Gareth Lucas:
Een toren van tijgers, Ploegsma, Amsterdam 2023, 64 p. : ill. ISBN
9789021684888. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan