13+ - In Eenbeen
blikt de Nederlandse schrijver en cabaretier Thijs Goverde vooruit op de
tweeëntwintigste eeuw. De 13-jarige Roosmarijn Somers, die met haar broertje en
haar ouders op een boerderij woont, vertelt hoe ze in 2136 de opdracht krijgen
van de overheid om een zwaargewonde soldaat permanent onderdak te bieden. Het
gezin Somers kijkt uit naar zijn komst, maar hun enthousiasme wordt al vlug
getemperd wanneer ze met hem kennismaken; Memet is een bittere dronkaard. Hun
buren, De Heinrichs, lijken meer geluk te hebben met hun soldaat. De
negentienjarige Sam -- hij wil liever Eenbeen genoemd worden om aan zijn
beperking te wennen -- is knap, zachtaardig en begaan met de mensen in zijn
omgeving. Roosmarijn is meteen tot over haar oren verliefd.
Goverde schetst een beeld van de
nabije toekomst dat je als lezer toch wel aan het denken zet. In de oorlog die
op het moment van het verhaal al zeven jaar woedt, staan de Federatie van
Euraziatische Volksrepublieken en de Europese Unie lijnrecht tegenover elkaar
met als inzet het herstel van de historische grenzen van de Volksrepubliek
Belarus. Daarbij tekenen de rampzalige gevolgen van de klimaatverandering zich
steeds duidelijker af. West-Nederland is volledig ondergelopen, de Spanjaarden
moeten vluchten voor de oprukkende woestijn, leeuwen en giraffen zijn uitgestorven.
De Minderwet uit 2037 moet de bevolking helpen om soberder te gaan leven. Voor
alle aankopen en energieverbruik krijg je als burger plussen. Spullen weg doen
en werken voor de gemeenschap levert dan weer minnen op. Zo berekent de
overheid voor elk gezin een score. Een overwicht aan minnen geeft recht op
allerlei voordelen en op die manier verliest geld aan waarde.
Goverde liet zich hier duidelijk
inspireren door het sociaal kredietsysteem in China en hij maakt duidelijk hoe
dit systeem voor een sociale verschuiving zorgt. De boeren kunnen zelf in hun
voedsel voorzien, produceren voedsel voor de gemeenschap, en kunnen onderling
producten ruilen in plaats van ze aan te kopen. Hierdoor worden zij de
bevolkingsgroep met de laagste min-score, de nieuwe rijken. Dat zorgt voor
sociale onrust.
Goverde geeft het verwarde pubermeisje Roosmarijn gedetailleerd vorm. De
lezer ervaart haast aan den lijve hoe het voelt om een té vol hoofd te hebben. Prachtig
is het stukje waar Roosmarijn nadenkt over seks met Sam: ‘[…] want heel eerlijk
gezegd was ik daar een beetje bang voor: dat Sam seks zou willen. Met mij. Of,
nog erger, met iemand anders. Ik wilde niet dat hij verlangde naar iemand
anders. Maar ook niet dat hij verlangde naar mij, want ik ben een kind.’ Roosmarijn
voelt ook haarfijn aan dat haar mama niet helemaal gelukkig is op de boerderij
en ze drukt zich haast poëtisch uit:
‘Dit is waarom mama zich elke dag
opmaakt, dacht ik. Ze wil niet dat dit haar hele leven is. De oogschaduw en de
lippenstift zijn voor haar een lampje in de duisternis.’
Al vrij vroeg in het verhaal
voelt Roosmarijn aan dat er iets niet pluis is bij de buren, maar ze kan er de
vinger niet opleggen. Tussen de regels door lees je dat de alcoholverslaafde
Barteld Heinrich zijn kinderen mishandelt. Het is een publiek geheim en de hele
dorpsgemeenschap kijkt ongemakkelijk de andere kant op. Gaandeweg komen er nog
meer geheimen boven. Zo ontdekt Roosmarijn dat haar moeders eerste grote liefde
een filmregisseur was en dat haar vader regelmatig vreemd gaat, met toestemming
van haar moeder. Mevrouw Heinrich stort in en bekent hoe erg ze zich door haar
man verwaarloosd voelt. Eenbeen vertelt hoe hij zijn been verloor en Roosmarijn
verneemt dat hij non-binair is. Het is bij deze opeenstapeling van geheimen voor
de lezer makkelijk om zich Roosmarijns verwarring voor te stellen.
De storm aan onthullingen lijkt Eenbeen wakker te schudden.
Hij wil de mishandeling openlijk aankaarten bij Barteld Heinrich, maar zijn
beslissing vormt de dreigende aanloop naar een onverwachte, gruwelijke climax.
Thijs Goverde
neemt veel hooi op zijn vork door zoveel grote thema’s tegelijk aan te snijden.
Er worden dan ook opvallend veel zijsprongen gemaakt in dit verhaal en het
vraagt concentratie om het overzicht te bewaren. Maar Goverde werkt al die
lijnen knap uit en Eenbeen is dan ook
een heel bijzondere leeservaring.
Thijs Goverde: Eenbeen, Ploegsma, Amsterdam 2024, 295 p.
ISBN 9789021684871. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan