10+ - ‘Een moderne briefroman’, zo wordt Ik mis je, mams! getypeerd op de omslag. Je weet meteen waar je je
aan mag verwachten: een boek vol brieven, post-its, sms’jes, lijstjes, recepten
en dialogen. En een berg emotie: ‘humor en verdriet en vooral veel liefs’.
Dora wordt na
de dood van haar moeder overbeschermd door haar vader. Ze mag amper met de
fiets naar school en een fuif of een kamp met de jeugdbeweging kan ze al
helemaal vergeten. Ze schrijft brieven aan haar overleden moeder, waarin ze
haar frustratie van zich af pent. Met haar vader kan ze nauwelijks praten, die
communiceert vooral met post-its. Gelukkig is er nog tante Lo, mama’s zus, die
het voor haar op neemt. Zo verandert er uiteindelijk toch nog iets, nadat haar
vader bekend heeft: ‘”Dora, weet je dat je heel veel op je mams lijkt?” En hij
voegde er nog aan toe: “Ik hou heel veel van je!”’. Er komt dus een happy end,
met een staartje.
Herkenbaar is het boek zonder meer, maar jammer genoeg ook erg
voorspelbaar. Je weet meteen dat de spanning tussen vader en dochter zal
toenemen en dat de tante zal bemiddelen zodat ze uiteindelijk toch dichter bij
elkaar komen. De vader begrijpt zijn dochter niet en natuurlijk kan hij ook
niet kan koken (zelfs geen zacht eitje), jongens zijn sukkels, oenen,
oelewappers, hufters enz., voetballen ‘is kak’ en een pizza best lekker, pakken
zijn marginaal en kussen en seks zijn vies (ze citeert uit een oud boek over
seksuele voorlichting van haar vader).
Omdat de auteurs proberen de
gedachten van het tienermeisje zo realistisch mogelijk weer te geven in de
ik-vorm, kun je moeilijk stilistische hoogstandjes verwachten. De korte zinnen
en magere woordenschat zorgen echter voor een vlakke stijl met veel gesakker,
gesneer, gegier, gegiechel en gevloek. De gelijklopende en onvolledige zinnen
zorgen soms ook voor een vervelende dreun.
Enkele motieven en wendingen
zijn wel goed uitgewerkt, zoals de eerste bh als symbool voor de band met haar
moeder. Ook het keerpunt waarin ze beseft dat het nonsens is dat haar vader
haar niet zou willen, is emotioneel juist verwoord. In het gesprek dat volgt
houden ze eindelijk wel rekening met elkaar. Wat dat betekent, kan elke lezer
aanspreken en biedt een dieper inzicht in gemis, elkaar zoeken en vinden.
Wielsbeke : De
Eenhoorn 2016,
171 p. : ill. ISBN 9789462911185
deze pagina printen of opslaan