4+ Het wordt meteen, op het voorplat,
duidelijk waarom je niet aan dit boek moet likken. Een van de hoofdpersoontjes,
schimmel Sjaak, deelt mee dat het onder de vieze beestjes zit. Die boodschap
wordt er op allerlei manieren ingehamerd in dit speelse en geestige,
interactieve non-fictieboek, dat toch een avontuur is.
Het vertelt je aardig wat over verschillende microscopisch
kleine wezentjes die op onze spullen zitten en in onze mond, in onze darmen en
op onze huid wonen. Ze hebben geen ogen of mond, maar voor het verhaal krijgen
ze die nu even wel. Microbe Miek, gevangen in een prachtig, paginagroot (ze is
zo klein als het driemiljoenste deel van een potloodstip) portret, is onze
gids. Miek woont namelijk in het boek dat we aan het lezen zijn. Enorm sterk
uitvergroot zit ze op een van de vezels waaruit de bladzijde blijkt te bestaan.
Ze verveelt zich, en dus mag ze op avontuur.
Via onze vinger, die we op een stip moeten leggen, brengen
we Miek naar onze mond, waar we Cari ontmoeten. Samen nemen we ze mee naar ons
T-shirt, dat er van heel dichtbij uitziet als een stelletje bladstengels (zie
ook de schutbladen). Met schimmel Sjaak duiken we in onze navel, waar Herbert
en z’n vriendjes zich te goed doen aan dode huid. Aangezien de vier nieuwe
vrienden terugkeren naar het boek, is het niet verstandig aan het boek te
likken. Hoewel, op het achterplat vind je, in piepkleine letters, bij een klein
glad laagje, tóch nog een mogelijkheid… Op de slotpagina’s vind je nog wat
extra informatie: hoe de wezentjes er in het echt uitzien, met daarnaast drie
kekke portretjes (in woord en beeld) van de makers van het boek.
Een echte aanrader,
dit boekje. Het is lekker laconiek verteld, informatief, goed van uitleg en erg
leuk om samen met je (klein)kind te lezen. Bij herlezing komen er vast nieuwe
giechelmomenten, zoals een microbe in de neus van Sinterklaas, of een oproep
van een streptokok om eens wat minder te poetsen. Ook de ouwe mop: een van de
microben leest het boekje dat we aan het lezen zijn, doet het vast goed. Er
wordt fijn gespeeld met groot en klein, ook in de lettergrootte. Volkomen
logisch dat Jan Paul Schutten, die de laatste jaren veel gepubliceerd heeft
over hoe de wereld en ons lichaam in elkaar zitten, voor de vertaling zorgde.
De boodschap is licht, het zijn vieze wezentjes, maar ze zijn sympathiek. Ook
de foto’s maken het boekje bijzonder. De supervergrotingen tonen imposante
vervlechtingen van anders onzichtbare materialen en fantastische landschappen
van onze mond en onze huid.
Idan Ben-Barak, Julian Frost. Met microfoto’s van Linnea
Rundgren: Niet aan dit boek likken*. *Het zit onder de vieze beestjes,
Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2019, 36 p. : ill. ISBN 9789024582396. Vertaling
van Do not Lick this Book door Jan Paul Schutten. Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan