9+ - In 1993 won het boek Eilandheimwee van Selma Noort een zilveren griffel. De jury schreef
destijds: ‘De boeken van Selma Noort zijn voor iedereen die houdt van met zorg
en betrokkenheid vertelde verhalen over personages die echt zijn.’ Inmiddels is
het boek voor de vijfde keer herdrukt, compleet met nieuwe omslag van Martijn
van der Linden.
Raven, die met zijn ouders, zusjes en zijn Pake (opa) en tante Noenke op
een kleurrijk eiland woont, moet op een dag naar school. Dat gaat bij Raven
gepaard met herkenbare angsten: hoe is het op school, zal ik vrienden krijgen?
Raven merkt dat het op het vasteland anders gaat, zijn klasgenoten begrijpen
zijn leven op het eiland niet. Gelukkig is er één iemand die hem wel begrijpt:
zijn juf Sippora. Sippora vertelt de klas over het schuwe schelpenmeisje, het
eilandmeisje dat bang is voor mensen, omdat ze haar niet begrijpen. Dankzij dit
verhaal leren Ravens klasgenoten hem, maar ook leert Raven zichzelf beter
kennen.
Eilandheimwee bevat slechts 71 pagina’s,
die verdeeld zijn over dertig hoofdstukken. Elk hoofdstuk bestaat maximaal uit
drie bladzijdes. Dat neemt niet weg dat Selma Noort een verhaal met meerdere
lagen en ontwikkelingen in de personages neerpent. De hoofdstukken zijn beschrijvend,
met korte en eenvoudige zinnen. Het is bijna alsof een jong kind het verhaal
aan je vertelt. De gedetailleerde beschrijving, gecombineerd met korte dialogen
zorgen voor een wat trager leestempo. Het verhaal kabbelt voort als een rustige
zee rondom het eiland.
Het verhaal van Raven en zijn familie wordt verteld vanuit
het perspectief van een alwetende verteller. Hierdoor ben je als lezer als het
ware de achtste bewoner van het eiland. Je proeft de eenzaamheid van Raven, de
gemoedelijke sfeer op het eiland en leert haar bewoners steeds beter kennen, maar
er blijven ook nog mysteries te ontrafelen. Waarom woont Noenke nog steeds bij
Pake? En waarom spreekt ze eigenlijk nooit?
Het boek is geïllustreerd met
kleine, tekeningen in grijstinten gemaakt door Selma Noort zelf, maar in de
tekst is er volop kleur aanwezig. In de beeldspraak, zoals zichtbaar is in de
hoofdstuktitels: ‘de zilver-zoute zee’ en ‘de melkwitte maan’, en kleur speelt
ook een belangrijke rol in het verhaal. De vader van Raven is een schilder die
alles op het eiland van kleur voorziet. Het wordt door Ravens klasgenoten
gekscherend het regenboogeiland genoemd.
Eilandheimwee
bestaat uit meer dan de door de griffeljury geroemde betrokkenheid en echtheid
van de personages. Selma Noort schrijft licht, maar met diepgang. De eenzaamheid
is overal in het verhaal aanwezig zonder dat het zwaar op de hand wordt. In een
beperkt aantal pagina’s zet zij een beduidend verhaal neer dat je langzaamaan
afpelt om tot de kern te komen.
Selma Noort:
Eilandheimwee, Leopold, Amsterdam 2019, 71 p. : ill. ISBN 9789025877170.
Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan