Peuters en kleuters
JEUGDBOEKEN NR. 1, JANUARI 2021
Claudia Jong, Kristof Devos (ill): De wind en wij
door Jan Van Coillie
5+ - Geselecteerd
worden voor een Award of Excellence in een illustratorenwedstrijd in
California, het is niet niks. Intussen won Kristof Devos ook de 3x3 Merit Award
in New York. Zijn illustraties voor De
wind en wij zijn in de VS duidelijk niet onopgemerkt voorbij gegaan. Het
maakt in elk geval duidelijk dat ze over de oceaan de branie en het lef van de
illustrator weten te waarderen.
De wind en wij is
allerminst een voorspelbaar of doorsnee prentenboek. De overwegend grijze
tinten van de illustraties en de bijzonder suggestieve tekst wijken sterk af
van de populaire prentenboeken in Europa of de VS. Onder andere dat afwijkende
karakter maakt het boek intrigerend. Natuurlijk valt het grote formaat meteen
op, net als het grijze, zachtaardige, harige monster op de voorkant. Door de
wervelende herfstblaadjes vormt het een geheel met het meisje in de gele jekker
dat hem/haar onbevangen aankijkt. Ook in het boek brengen zowel het meisje als
de blaadjes kleur in de grijze of ijzig blauwe achtergrond.
Die combinatie is goed
doordacht. Op het hoogtepunt van het spel tussen het meisje en het
knuffelmonster nemen de geeloranje tinten het over van de grijze. De tekst
drukt die climax krachtig uit: ‘We hielden ons goed vast./ We bleven waar we waren./
Zo leerden we elkaar steeds beter kennen./ En toch was alles nieuw.’ Daarop
volgt een donkergrijze, dubbele pagina met enkel een kronkelende, witte lijn,
met aan het eind de koffer van het meisje en eromheen opnieuw enkele blaadjes.
Ze kondigt een verandering aan, waarop het meisje haar eigen weg gaat en de
cirkel rond is.
Hoe sober
het verhaal ook verwoord en verbeeld wordt, het is allerminst oppervlakkig.
Integendeel, het laat veel over aan de verbeelding. Waarom begint en eindigt
het boek met een stipje aan de horizon, en is dat stipje op het eind hetzelfde
meisje als bij het begin? Wat is de rol van het koffertje en wat zou erin
steken? Is de kronkelende lijn door het boek heen de wind? Is de verteller het
harige monster en staat dat dan ergens symbool voor? En welke diepere betekenis
heeft het spel in het boek en het ‘uitgespeeld’ zijn?
In een kort nawoord geeft de illustrator de interpretatie
mee die zijn vrouw aan het boek gaf: ‘Het is mijn vrouw die me vorig jaar,
tijdens een autorit, vertelt waarover dit boek gaat: over onze kinderen, over
mezelf als vader, over loslaten en over duwtjes in de rug. Ze ziet wat ik niet
zie.’ Het is een boeiende verklaring, maar zeker niet de enig mogelijke. Net de
verschillende lagen zorgen ervoor dat het boek je meevoert als een wervelwind.
Claudia Jong,
Kristof Devos: De wind en wij, De Eenhoorn, Wielsbeke 2020, 32 p. : ill. ISBN 9789462915121
deze pagina printen of opslaan