Peuters en kleuters

JEUGDBOEKEN NR. 1, JANUARI 2021

Leo Timmers: Het eiland van Olifant

door Jan Van Coillie

3+ - Geen (vracht)auto’s zoals in Timmers’ intussen klassieke prentenboeken Aap op straat of Wie rijdt? En ook geen vlieg- of ruimtetuigen als in Franky, maar wel boten in allerlei soorten en maten. Helemaal nieuw zijn die niet in Timmers’ werk, ze doken onder meer al op in Diepzeedokter Diederik of Meneer René. Maar in Het eiland van Olifant kan de kunstenaar zich helemaal uitleven in een zee vol vaartuigen.   

De opbouw van het boek is zoals steeds even eenvoudig als doeltreffend. Dit keer koos Timmers voor een stapelprincipe, zowel in de plot als in de prenten. ‘Op een dag viel olifant in zee./ De golven namen hem mee.’ Hij spoelt aan op een klein eiland, niet groter dan een rotsblok. Gelukkig komt er na een poosje een bootje aan, met muis erin. ‘Eindelijk vrij’, denkt olifant, maar dat is zonder zijn volume gerekend. Met de wrakstukken van muis zijn bootje bouwen ze een platform op de rots. Veel plaats voor twee biedt dat niet, maar gelukkig komt even later het zeilbootje van hond eraan. Maar ook dat is niet bestand tegen het gewicht van olifant. Het platform wordt weer wat groter en hoger. Zo gaat het een poosje door, terwijl met elk nieuw gezonken vaartuig de constructie op de rotsblok fantastischer wordt: een soort waanzinnige boomhut op zee, met steeds meer verdiepingen. Dan komt er een groot schip aangestoomd en iedereen kan mee. Maar dat is zonder de vrolijke creativiteit van Olifant én van Leo Timmers gerekend.
 
Timmers schreef zijn verhaal op rijm en het moet gezegd, op een enkele uitzondering na klinken die rijmen natuurlijk en speels. De achtjarige met wie ik het boek las, merkte de rijmen meteen op en beleefde er duidelijk plezier aan. Ook de grapjes in de tekeningen, een waarmerk van Timmers, wist ze best te smaken. Vooral de kermiseendjes (met ringetje op hun rug) vond ze heel grappig. Haar vierjarige broertje vond de meeuwen in het rad met bolhoeden het leukst, bolhoeden die ook verder opduiken, een speelse verwijzing naar Magritte. 
 
Het kijkplezier is grenzeloos: ontdek hoe olifant zijn slurf gebruikt als telescoop, hoe hij zo luid trompettert dat zelfs zijn staartje stokstijf staat, hoe de dieren genieten van hun feestje met wafels, hoe bok een boek leest in zijn fauteuil-fiets waarmee hij het rad bovenop de boot laat draaien enzovoort. Niet alleen vrolijkheid, maar ook eenzaamheid weet Timmers goed te verbeelden. De prent bij de regels ‘Olifant was helemaal alleen,/ hij kon nergens heen’ is ijzersterk: de donkere vegen geven de dreigende zee krachtig weer. Door het camerastandpunt ziet Olifant er nietig uit tegen de eindeloze watervlakte en zijn verdriet en eenzaamheid worden nog versterkt door zijn houding en mimiek.
 
Wie nog niet genoeg gesmuld heeft van deze feestelijke ode aan creativiteit, optimisme en gezelligheid kan de kaft van het boek openvouwen tot een poster met daarop de centrale prent van het verhaal.
 
Leo Timmers: Het eiland van Olifant, Querido, Amsterdam 2020, 42 p. : ill. ISBN 9789045124957. Distributie L&M Books

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies



ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri