3+ - Opa heeft een rode hoed en hij geeft die
aan zijn kleindochter. ‘Het is een hoed vol dromen, hij bewaart geheimen, en
hij zal je beschermen.’ De tekst is minimaal, maar veelzeggend, geheel in lijn
met de rest van het prentenboek. De genegenheid tussen opa en het meisje is in
elke illustratie van Mijn rode hoed
namelijk in prachtige eenvoud weergegeven. Het is een geslaagd debuut van
Rachel Stubbs.
Volgens de omslagtekst is het een verhaal over een opa die zijn kleinkind laat
zien wat het leven in petto kan hebben. De rode hoed neemt daar een centrale
plek in: ‘Het is een hoed vol mogelijkheden. En hij kan je overal brengen -
naar diepe dalen, of hoge toppen’. We zien de grootvader allerlei activiteiten
ondernemen met zijn kleindochter, zoals samen in het park zitten, tuinieren en
schilderen. Wanneer het gaat over de hoeveelheid dromen die erin verscholen
zit, het bewaren van geheimen of bij de belofte dat de hoed zal beschermen, is
deze groter afgebeeld. Hierdoor worden die onderwerpen extra belicht als
belangrijke thema’s in het leven. Met de hoed als metafoor voor het leven wordt
er op suggestieve wijze over gesproken, zonder dat het te zwaar wordt voor een
kinderboek.
Het prentenboek heeft een
beperkt kleurenpalet van voornamelijk helderrood en blauw. Het blauw zorgt voor
een dromerige sfeer. Bovendien springt de rode hoed er door dit kleurcontrast
extra uit. De subtiele wijze waarop gezichten zijn getekend doet denken aan de
illustraties van Quentin Blake: stippen als ogen en een enkele lijn voor de
mond. Heel knap hoe Stubbs met zo weinig detail toch heel goed een liefdevolle
sfeer weet vast te leggen. Met slechts 98 woorden is hier duidelijk sprake van show don’t tell, in de prenten is veel
meer te ontdekken dan uit de tekst te halen is, wat het verhaal des te
interessanter maakt. Het zet aan tot nadenken en schept ruimte om er over door
te praten.
Er gebeuren natuurlijk ook
weleens vervelende of spannende dingen in het leven. In het prentenboek is
angst weergegeven als een gigantische rode hoed met schaduwen van opa en het
kleinkind erin. Dit doet sterk denken aan een illustratie uit De kleine prins. Daar begrijpt de kleine
prins niet waarom mensen niet bang zijn voor zijn tekening. Dat kwam omdat zij
niet bang waren voor een hoed. Het was echter geen tekening van een hoed, maar
van een boa constrictor die een olifant aan het verteren is. Deze
intertekstualiteit roept een bepaalde gedachte op: angst kan verdwijnen (of
verschijnen) als je iets vanuit een ander perspectief bekijkt en hoe je nu over
iets denkt kan veranderen naarmate je ouder wordt.
Door rijm en korte zinnen leest
het boek ritmisch en cyclisch doordat het verhaal begint met vijf woorden: ‘ik
geef je mijn hoed’ - waarna er enkele gebeurtenissen volgen - en afsluit met
vijf woorden: ‘deze hoed is voor jou’. Wederom symbolisch voor het leven, maar
ook voor opa die een hand boven het hoofd van het meisje houdt: tussen de regels
door is blijk van een onvoorwaardelijke liefde. Deze symboliek zorgt voor meer
gelaagdheid in het verhaal, wat het een uitstekend prentenboek maakt voor jong
en oud.
Rachel
Stubbs: Mijn rode hoed, Leopold, Amsterdam 2020, 32 p. : ill. ISBN
9789025879693. Vertaling van My Red Hat. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan