Watergraf

Forensisch antropoloog dr. David Hunter wordt gecontacteerd door Bob Lundy van de recherche van Essex. Er is een lijk gevonden in het Backwater estuarium, een ontoegankelijk natuurgebied dat meermaals per dag onder water stroomt door het eb en vloed. Het is dus niet simpel om het lijk te bergen en de lokale politie wil dan ook geen enkel risico nemen door de expertise van dr. Hunter in te roepen. Verwacht wordt dat het lijk van Leo Villiers is, een lokale rijkeluiszoon die zes weken geleden verdween en verdacht wordt van de moord op de Australische Emma Derby. Derby is maanden geleden spoorloos verdwenen en haar lichaam werd nooit gevonden. Hunter onderzoekt het aangespoelde lijk maar komt tot de vaststelling dat het niet gaat om Villiers. Dat maakt de zaak er niet eenvoudiger op want waar zijn Leo Villiers en Emma Derby en van wie is dit lijk dan wel? 

Watergraf is het vijfde deel in de reeks rond David Hunter die in de voorgaande delen reeds het een en ander heeft meegemaakt. Zo werden zijn vrouw en dochtertje vermoord en werd hijzelf neergestoken door een psychopate. In Watergraf wordt naar deze gebeurtenissen verwezen, maar je kan het boek ook perfect lezen zonder enige voorkennis van de reeks. Dr. David Hunter is een sympathiek personage dat worstelt met de demonen uit zijn verleden, maar tegelijkertijd nog iets probeert te maken van de rest van zijn leven. Een beetje een kluns ook, want hoewel hij zich aanvankelijk niet al te veel wil inlaten met de zaak in Essex, slaagt hij er steeds in op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn.

En daarmee komen we bij een van de mindere puntjes van Watergraf: het boek steunt namelijk iets te veel op toevalligheden om echt indruk te maken. Auteur Simon Beckett legt meermaals omstandig uit hoe moeilijk het is om een lijk te vinden in de wateren van Backwater en dr. Hunter vindt er op korte tijd maar liefst twee. Beckett heeft ook een zeer gedetailleerde schrijfstijl met erg veel herhalingen en tussendoor wetenschappelijke uitleg over het ontbindingsproces van lijken. Dat vertraagt het verhaal soms een beetje, maar anderzijds zit het verhaal wel knap in elkaar en kan Beckett de spanning aanhouden. Knap is hoe de auteur ook het waterrijke gebied en vrij onbekende stukje van Engeland beschrijft. De Backwaters wordt haast een echt personage in het verhaal. Watergraf is geen topboek, maar wel een degelijke subtopper voor lezers die graag forensische thrillers lezen.

Simon Beckett: Watergraf, Amsterdam Luitingh-Sijthoff, 2017, 445 p. ISBN 9789024575688. Vertaling van The restless dead door Annoesjka Oostindiër. Distributie: VBK België

© 2024 | MappaLibri