Een nacht op het strand

9+ - In Elena Ferrantes derde boek, De verborgen dochter (2006), observeert een min of meer ontaarde moeder van volwassen kinderen tijdens haar vakantie elke dag op het strand een jonge, Napolitaanse vrouw (Nina) en haar kind (Elena/Linù, net als in de zeer succesvolle Napolitaanse romans). Ze komt met hen in contact. Op een dag neemt ze de pop van het kind mee, het kind is ontroostbaar.

Deze pop is nu het hoofdpersonage in het kinderboek Een nacht op het strand. De schrijfster is een megasucces, de fans zullen ook dit boek, qua thematiek volbloed Ferrante, zeker willen lezen. Dat in dit boek wordt verteld vanuit de pop, is na de roman niet onverwacht: hoofdpersonage, moeder en kind behandelen de pop als een mens. Het kind, hier met de naam Mati, is met vijf jaar ruim een jaar ouder dan in de roman. De pop heet hier Celina. Deze keer wordt de pop niet gestolen, maar achtergelaten. De pop denkt dat dat komt doordat Mati meer houdt van haar nieuwe Poes, Minù, ook wel genoemd Donkere Dier.

De verborgen dochter is een tamelijk harde roman, dit kinderboek mag er wat dat betreft ook wezen. Het is een wreed en beangstigend sprookje. Er zijn niet veel kinder(prenten)boeken met zoveel dreiging en angst. Voorlezers zullen mee griezelen met het kind. Wel zorgt Ferrante voor een happy end, overigens laconiek en zonder sentiment. Ook met een sneer naar alle moeders, die weten wat een nacht op het strand inhoudt en het kind er desondanks achterlaten.

Het verhaal biedt een mooie mengeling van de reële elementen vloed en eb, het aansteken van strandvuil, het aanharken van de achtergelaten rotzooi, de wind en de wonderlijke, enge en de bezielde elementen en voorwerpen van het sprookje. Zoals daar zijn: monster (Grote Hark), schurk (de Wrede Badmeester van Zonsondergang), Vuur, Water, Storm, Metalen Dop, Paardje, Vishaak. De Wrede Badmeester uit zich graag in boosaardige rijmpjes. Die doen soms wat pijn qua willen rijmen, maar ik weet niet hoe hoogstaand het Italiaans hier is.

De redding van de pop is een ware (her)geboorte, met navelstreng en al en het woord mama in de mond geklemd. De poezenvijand is poezenvriend geworden, die Celina met vriendelijke tanden uit de lucht grijpt en door het dennenbos (zo mooi beschreven in De verborgen dochter) naar het huis van de huilende Mati brengt.

De eerste tekening, nog voor de eerste tekstpagina’s, is een vooruitwijzing naar het happy end: de pop zit in alle vredigheid op de rug van de poes. Het is de opdrachtpagina van de auteur. Helemaal aan het eind zit een vriendelijke opdrachtpagina van de illustratrice. Daartussenin bieden de twaalf fraaie full page-illustraties erg veel dreiging en weinig verlichting. Ook de laatste tekening, met daarop de hereniging van ‘moeder’ en ‘kind’, biedt nauwelijks troost. Het is het dochter- en moederschap van Ferrantes romans gevat in één beeld: verdrietig, onvoorspelbaar, melancholiek.

Elena Ferrante: Een nacht op het strand, Wereldbibliotheek, Amsterdam 2017, 38 p. : ill. ISBN 9789028427075. Vertaling van La spiaggia di notte door Marieke van Laake. Distributie Elkedag Boeken

© 2024 | MappaLibri