De wolf, de eend & de muis

3+ - Weet iemand hoe het komt dat wolven ’s nachts naar de maan huilen? Dat ging zo: Op een dag vreet een wolf een muis op. Het beestje denkt dat dit het einde is, maar komt in de buik van de wolf een eend tegen. De eend maakt ontbijt klaar, ze eten aan een echte tafel met een kleedje erop en er is jam bij het brood. Als middagmaal is er soep. De eend is duidelijk thuis in de wolvenbuik. Buiten was ze voortdurend bang om opgeslokt te worden, maar die zorg heeft ze nu niet meer. De muis ziet het leven zo ook wel zitten en ze bouwen een feestje. Van al dat gedruis gaat de wolf zich natuurlijk beroerd voelen. De eend adviseert hem:  
 
‘Eet een flink stuk kaas. En een fijn kannetje wijn. En dan nog wat kaarsen van bijenwas.’
 
Als de door maagklachten uitgetelde wolf door een jager dreigt te worden afgeschoten, nemen eend en muis de verdediging van hun woonst op en ze jagen de jager gewapend met golfclub en vergiet de stuipen op het lijf. De wolf, een en al dankbaarheid, willigt de wens van eend en muis in, maar huilt als gevolg daarvan elke nacht naar de maan: ‘O weeee!’
 
Wat een heerlijk subversief verhaal is dit, waarin je weliswaar kunt verwachten dat de natuurlijke orde in dit jager-prooiverhaal verstoord zal worden, maar deze hilarische gang van zaken is bepaald ongedacht. En er wordt ook nog een zelfbewuste levensvisie meegegeven:
 
‘Ik mag dan misschien opgeslokt zijn, maar dat betekent nog niet dat ik me laat opeten.’
 
In de losjes geschilderde prenten waarin tinten van bruin, grijs en zacht groen overheersen, is de binnenkant van de wolf huiselijk aangekleed, met een lijstje aan de muur, platendraaier op een stoel en ingerichte keuken. Gaan Eend en muis aan het feesten, dan doen ze dat in stijl, met strikje en hoge hoed. Waarin een wolvenmaag al niet kan voorzien.
 
De onverschrokken humor en vrolijke verteltrant zijn de ingrediënten voor het succes van deze prentenboekenmakers. Ze hebben hun sporen dan ook al ruimschoots verdiend. Jon Klassen kennen we onder meer als schrijver en tekenaar van het tegendraadse prentenboek Ik wil mijn hoed terug en Deze hoed is niet van mij. Voor dit laatste prentenboek kreeg Klassen onder meer de Kate Greenaway Medal 2014. Als duo werden ze al twee keer bekroond met de Caldecott Medal voor het mooiste prentenboek van het jaar. Heel graag meer hiervan!
 
Mac Barnett, Jon Klassen: De wolf de eend & de muis, Gottmer, Haarlem 2018, 40 p. : ill. ISBN 9789025768249. Vertaling van The wolf, the duck and the mouse door Edward Van de Vendel. Distributie L&M Books 




© 2024 | MappaLibri