Aluna

12+ - Aluna is niet alleen de naam van het 16-jarige hoofdpersonage, de term Aluna staat ook voor de manier waarop de Zuid-Amerikaanse indianenstam uit dit boek de wereld zien: alles beschikt over innerlijke energie, alles staat met elkaar in verband, alles vertrekt vanuit de gedachte. Monica, Aluna’s moeder, kent het leven van de Zintu-indianen van binnenuit. Ze werd bij de stam opgevoed nadat haar moeder stierf. Aluna heeft een indiaanse vader, maar haar geboorte zorgde voor een breuk in de gemeenschap. Een groep die elk contact met de buitenwereld afwijst, de ‘Creons’, scheurde zich af. De Zintu’s keerden zich daarop van Monica en haar dochter af en zij verliet uiteindelijk de stam. Het lot van de Zintu’s blijft Monica nochtans bezighouden en nu werkt ze voor een trust die opkomt voor hun rechten.

Als Aluna en haar moeder foto’s uitzoeken voor een flyer van de Trust, duikt er een foto op waaruit blijkt dat Aluna een halfbroer heeft. Haar moeder had haar dat niet verteld omdat ze niet wil dat Aluna de indianen als familie gaat beschouwen. Haar is dat tenslotte slecht bekomen. Maar de foto doet het indianenbloed in Aluna sterker stromen. Niet zozeer haar halfbroer spreekt haar aan, maar wel die andere jongen, Selso, die haar op de foto zo doordringend aankijkt, alsof hij haar iets vraagt…  Als Monica vervolgens op een veiling een amulet kan kopen dat de indianen toebehoorde, stuurt ze Aluna naar de Zintu’s om het amulet terug te brengen. Toen zij en Aluna de stam verlieten, had een indiaanse vrouw immers voorspeld: ‘Aluna zal terugkomen als een van de onzen. Ze zal ons een nieuwe toekomst geven.’ En dus pakt Aluna haar rugzak en vertrekt.  
 
Aluna slaagt in haar opdracht, klaagt onderweg onder meer ook het kappen van het tropisch hout aan en redt een kind uit een uitgemoord houthakkerskamp. Uiteraard loopt ze daarbij duizend gevaren -- wat wil je in het oerwoud -- maar je houdt er echt je hart niet bij vast. Het gemak waarmee een moeder haar 16-jarige dochter op missie naar het oerwoud stuurt, tart de realiteitszin; de nadruk die Karla Stoefs legt op het mystieke en op de innerlijke kracht van de mens, laten vermoeden dat zij zelf een missie heeft met dit boek. Het verhaal is te duidelijk slechts een vehikel om te berichten over het leven en de levensprincipes van de Zuid-Amerikaanse indianen. Ze doet dat bovendien op een vrij belerende toon. Zoals echter ook het begrip ‘Aluna’ breed en vaag is ingevuld, is ook het beeld dat van de Zintu’s en de Creons wordt geschetst, weinig  geprononceerd.
 
‘Zintu-indianen zijn geen Walt Disney Pocahontas-indianen’, lees je ergens in het begin. Het voelt niet goed om zo duidelijk te ervaren dat Stoefs van een naïeve lezer uitgaat. Door die lezer te willen bijlichten met een zwak geconstrueerd en weinig realistisch avontuur, maakt ze als schrijver geen professionele keuze.
 
Karla Stoefs: Aluna, Van Halewyck, Antwerpen 2018, 175 p. ISBN 9789461318091. Distributie Pelckmans Uitgevers 

© 2024 | MappaLibri