Schaduw van de leeuw

12+ - Joeni heeft dromen. Van de leeuwenman bijvoorbeeld, die alleen maar komt wanneer ze hem niet verwacht, en die nooit antwoordt op haar vragen. Maar het feit dat ze dromen heeft, maakt haar nog niet tot een ‘dromer’, die in de dromen die ‘de Moeder’ stuurt, de dieper liggende waarheid kan herkennen en de stam de juiste richting kan wijzen. Dromers schilderen hun dromen op de rotsen. Ze spuwen de verf en geven zo hun adem aan de rotsschildering mee. Uma, de stammoeder, heeft beslist dat Tira, de dochter van de jager Das, bij Toek, de huidige dromer, in de leer gaat. Uma is Joeni niet welgezind om een of andere reden.
 
Als Joeni in een droom een grote kudde mammoeten ziet, die de vleesvoorraad van de stam op peil kan brengen, vertelt Toek, die in Joeni’s gaven gelooft, dat het zijn droom was. De jagers rukken uit, de gevolgen zijn catastrofaal. Ze vinden geen mammoeten maar worden overvallen door een troep leeuwen. Slechts een paar van hen overleven het. Dat noopt de stam om op weg te gaan en ‘Verbinding’ te zoeken met andere stammen. Vrouwen worden dan ingeruild voor jongens, potentiële nieuwe jagers. Alle vrouwen van de stam mogen door een man van een andere stam uitgekozen worden. Joeni verzet zich, ze wil dromer worden, niet iemands vrouw.
 
Bij de Verbinding met andere stammen, toont één man bijzondere aandacht voor haar. Omdat een droom haar vertelt dat het gevaarlijk is om dromer te zijn, beslist ze om de man te aanvaarden. Maar Toek eist haar op. Uma is laaiend en verbant hen allebei. Samen gaan ze op weg en Toek leert Joeri een echte dromer te worden. Maar dan sterft hij en staat Joeri er alleen voor.
 
Linda Dielemans belangrijkste inspiratie voor Schaduw van de leeuw zijn de prehistorische rotsschilderingen van het Franse Arcy-sur-Cure uit de laatste ijstijd. Ze heeft haar verhaal goed gedocumenteerd, ook op basis van andere vondsten uit de prehistorie. Zo is de leeuwenman die in Joeri’s droom verschijnt, geïnspireerd door het 35.000 tot 41.000 jaar oude beeldje van de ‘Löwenmensch’ van Hohlenstein-Stadel.

Dielemans is archeologe en ze schreef eerder al Zomerwoud en Geestenkrijger, verhalen die zich respectievelijk 7000 en 3500 jaar geleden afspelen. Ze heeft een sprekende, ongecompliceerde schrijfstijl en brengt binnen een avontuurlijke verhaallijn de levenswijze en cultuur van de mensen uit de prehistorie boeiend in beeld. Joeri is een goed uitgewerkt personage die een mooie ontwikkeling doormaakt, met inleefbare passies en twijfels in de harde leerschool die het leven is. Toek, de dromer is een kleurrijke figuur en in zijn beweegredenen niet altijd goed te volgen – zo gaat dat zeker met een sjamaan? --, maar de andere personages missen uitwerking om te kunnen overtuigen.
 
Halverwege het boek is de vaart eruit, het dromen en de rotsschilderingen krijgen een te groot aandeel en het verhaal stagneert. Op het einde moet Dielemans wat te veel plotse ontwikkelingen inroepen om het verhaal positief af te ronden. Schaduw van de leeuw is desondanks prettige lectuur. De illustraties binnenin zijn van de schrijfster zelf, Martijn van der Linden zorgde voor de omslagillustratie.

Linda Dielemans: Schaduw van de leeuw, Leopold, Amsterdam 2018, 293 p. ISBN 9789025875251. Distributie Standaard Uitgeverij 

© 2024 | MappaLibri