6+ - Op het einde van Stella, ster
van de zee, gaat Stella, het kind dat een visser en zijn vrouw
uit zee opvisten en adopteerden, weg van haar ouders en een gemeenschap waar ze
niet in past op zoek naar een plek op haar maat, laat zich wegdrijven op de
golven en verdwijnt uit het zicht. De visser en zijn vrouw varen in hun bootje ‘Groot
Geluk’ het zeegat uit, op zoek naar Stella, ‘hun Stella’.
Nu dobberen ze op
de Stille Oceaan en vragen zich af of ze wel de goede kant uitgaan. Moeten ze
niet eens ergens afslaan? Maar de kaart zegt ‘altijd rechtdoor’ en dus doen ze dat.
Als ze de hele dag gevaren hebben zonder land in zicht, doemen onder de
zeespiegel dreigende zwarte gedaanten op. Na een tijdje verdwijnen ze weer,
maar de angst blijft. Vervolgens naderen ze een land waar ‘grijze mensen met
zwarte hoeden op hun grauwe hoofden’ hen weg wuiven. Ze worden bijna overvaren
door twee oceaanstomers, varen voorbij een land van ijs en komen terecht in een
deel van de zee dat herschapen is in een vieze afvalsoep. Maar ze vinden een
spoor, een zakdoekje dat Stella onderweg verloren moet zijn. Ze zijn op de
goede weg!
De eindeloze,
gevaarlijke zeereis naar een onbekende, zij het lokkende bestemming, brengt,
zoals dat ook in Stella, ster van de zee
het geval was, het lot van vluchtelingen in gedachten en onmiskenbaar is ook de
verwijzing naar de milieuproblematiek. Maar aan alle ellende komt een einde en ‘Groot
Geluk’ wordt ten slotte door een walvis op het juiste strand gegooid. Een
reusachtig kind brengt hen bij Stella, die nog gegroeid is en zich bijzonder
goed thuis voelt in een land waar iedereen bijzonder is en niemand opkijkt van zwarte
mensen met een lichaam vol witte wolkjes, poezen zo hoog als de bergen, een
lichaam zonder hoofd of een hoofd zonder lichaam. Alleen aan die ‘kleine mama
en papa van Stella’, daar moeten ze even aan wennen.
De eigenaardigheden van de
mensen worden niet in de tekst genoemd, je ziet ze in de tekeningen. Het is dus
aan de lezer om te benoemen wat er vreemd is aan deze figuren – en of ze dat
zijn. Op zoek naar Stella stelt,
zoals je dat van een boek van Gerda Dendooven verwacht onuitgesproken vragen, hoewel
een aantal issues van vandaag toch wel direct en erg nadrukkelijk aan bod komt.
Maar de uitbundige kleuren en de exotiek van de taferelen accentueren de
positieve toon. Het zijn sterke prenten, overtuigend in hun absurditeit, uitnodigend
en uitdagend tegelijk, Dendooven pur sang. De tekst mist echter de vertelkracht,
de meerduidigheid en de subtiliteit van het eerste boek.
Gerda Dendooven: Op zoek naar Stella, Querido, Amsterdam
2018, 43 p. : ill. ISBN 9789021414393. Distributie L&M
Books
© 2023 | MappaLibri