10+ - Bij het Boomvolk moeten alle Zaailingen
als overgangsritueel naar volwassenheid een verre reis maken. Voor de
tienjarige Barn kiezen de Ouderlingen ‘moed’ als amulet. Moedig worden is zijn
opdracht en het gevreesde Drakendal zijn bestemming. Vandaaruit moet hij verder
reizen naar het Koningsvolk. Barn is bang aangelegd en niet bepaald een held in
fysieke uitdagingen. Hij neemt afscheid van zijn vriendinnetje Lapsi en van de
oude verhalenboom Arbor, die hem een bijzonder verhaal meegeeft dat zich tijdens
zijn reis verder zal ontvouwen. In het gezelschap van Aranea de kruisspin en
Hercul de mier begint hij aan de tocht vol uitdagingen.
We zien een grote variatie in de talrijke genres die
Kristien Dieltiens beoefent. Kleuters, eerste lezers, adolescenten en
volwassenen zullen in haar werk hun gading vinden. Vooral haar historische
romans vielen in de prijzen. Zo kreeg Olrac
(2000) de prijs van de Vlaamse Kinder- en Jeugdjury, Papinette werd
bekroond met de Literatuurprijs van de provincie Antwerpen en Kelderkind sleepte
de Woutertje Pieterse Prijs in de wacht.
In Drakendal weeft Dieltiens twee verhaallijnen knap in elkaar. Er is
ten eerste het verhaal van Barns avontuurlijke tocht door een mysterieuze,
magische wereld vol intrigerende figuren. De sporadische zwart-wit tekeningen
van Seppe Van den Berghe, met de voor hem typische aandacht voor licht- en
schaduwspel, versterken de mysterieuze, duistere sfeer van het verhaal.
Literaire fijnproevers zullen de verwijzingen naar andere verhalen zeker
opmerken. Zo doet de vastgeketende Ysegrim denken aan de Griekse mythe waarin
Herakles met een list het hemelgewelf opnieuw op de schouders van Atlas laadt.
Maar er is eveneens een parallel zichtbaar met de lotgevallen van de wolf
Isegrim uit het Reynaert-verhaal, die wrokkig wacht op genoegdoening. De drie
raadsels die Adamar, de Alfenkoning Barn opgeeft, doen denken aan het sprookje
van prinses Turandot.
Daarnaast wordt ook een sterk symbolisch verhaal over zwangerschap
en geboorte verteld. Barn zal immers herboren worden als volwassene. Arbor
fluistert hem een verhaal in over een Koningspaar uit een ver land dat dolgraag
een kind wil. Op datzelfde moment ervaart Barn de conceptie zelf wanneer hij
het verbluffend lichtspel van de sterren ziet. Intuïtief voelt hij dat hij
ergens verwacht wordt en gaat onmiddellijk op pad. Onderweg vertelt de
verhaalstem in zijn binnenste hoe de koning en de koningin steeds meer
voorbereidingen treffen voor zijn komst. Hij groeit fysiek sterk, zijn
oversteek naar het Koningsvolk per boot tijdens een hevige storm symboliseert
de geboorte. Hij arriveert naakt, kan niet (meer) praten en herinnert zich
niets. Maar zijn lichamelijke verwondingen en de onuitwisbare vlek spinrag op
zijn borst zijn de stille getuigen van een woelige prenatale periode.
Barns meest zichtbare
evolutie in dit verhaal situeert zich op het vlak van fysieke uitdagingen.
Aanvankelijk durfde hij niet eens in het
hoogste topje van een boom te klimmen, aan het eind gaat hij het gevecht aan
met de draken en kijkt hierbij kalm de dood in de ogen. De stille kracht om
deze reis tot een goed einde te brengen zat echter al van bij het begin in zijn
karakter ingebakken: Barn handelt niet impulsief. Hij observeert nauwkeurig wat
er rondom hem gebeurt en blijft reflecteren over zijn daden en de gevolgen.
Barns bewuste keuze om de draken niet te doden toont hoe hij, zelfs in
levensbedreigende omstandigheden, niet toestaat dat blinde agressie de overhand
neemt. Een boodschap die tot nadenken stemt.
Kristien Dieltiens, Seppe Van
den Berghe: Drakendal,
De Eenhoorn, Wielsbeke 2018, 303 p. : ill. ISBN 9789462913486
© 2024 | MappaLibri