Welterusten, mama

Dankzij enkele kwalitatief hoogstaande filmproducties nam de belangstelling voor Koreaanse thrillers in Europa de laatste jaren enorm toe. Ook op literair gebied viel een parallelle tendens te ontwaren. Misschien daarom dat uitgeverij Ambo/Anthos juist nu de Koreaanse succesthriller Jaljayo, eomma van Mi-ae Seo uitbrengt. In haar thuisland geniet Mi-ae Seo al jaren bekendheid als schrijfster van verschillende romans, maar ook als scenarioschrijfster. Die invloed valt duidelijk te merken, want Welterusten, mama is een thriller die voelt als een ritje in een achtbaan. Continu prikkelt Seo de lezer met nieuwe plotwendingen en ontwikkelingen. Ook de zeer vlotte, rechtstreekse vertaling naar het Nederlands van Mattho Mandersloot draagt bij aan het hoge leestempo.  

Mi-ae Seo steekt haar passie voor Amerikaanse thrillers niet onder stoelen of banken: de referenties naar haar grote voorbeelden (The Silence of the Lambs, om maar één te noemen) zijn legio. Het verhaal schiet uit de startblokken wanneer de naïeve criminologe Seonkyeong het onverwachte verzoek krijgt de ter dood veroordeelde seriemoordenaar Lee Byeongdo te interviewen. Niet alleen wil Lee dit zélf, ook hoopt de politie meer te weten te komen over een reeks onopgehelderde misdaden waarvan ze hem verdenkt. Alsof dit nog niet genoeg spanning voor Seonkyeong met zich zou meebrengen, komt haar privéleven ook nog een keer op zijn kop te staan. Ze moet immers plots zorgen voor het dochtertje uit het vorige huwelijk van haar man.
 
De ingrediënten van Welterusten, mama voldoen aan alle vereisten voor een moderne literaire thriller: het verhaal wordt verteld vanuit meerdere gezichtspunten, er is een thematisch liedje van de Beatles dat het hele boek doorkruist (op zo’n ogenblikken is Murakami nooit veraf) en de liefhebber van Amerikaanse film mag een lijstje aanleggen van de invloeden die Seo al dan niet bewust haar boek binnensmokkelt. De uitwerking van het boek is helaas wat minder spectaculair: ondanks de wisselende vertelstandpunten lijken alle ik-vertellers als twee druppels water op elkaar; de personages zijn haast karikaturaal-ééndimensionaal (en soms, zoals in het geval van Seonkyeongs echtgenoot, gewoon onlogisch) en het verhaal is op zich zo grotesk, dat het ongeloofwaardig is.
 
Daar komen nog enkele technische foutjes uit het schrijfproces bij – de politie-inspecteurs trekken conclusies zoals een thrillerlezer dat zou doen en seriemoordenaar Lee Byeongdeo beschikt over kennis uit zijn jeugd die alleen een alwetende verteller zou hebben – en het is duidelijk dat Welterusten, mama nooit tot hoogstaande literatuur gerekend zal worden. Maar allicht was dat ook niet de bedoeling van Seo. Al deze gebreken ten spijt, blijft Welterusten, mama amusante ontspanningslectuur. Om eens lekker te huiveren op een gezellige herfstavond, bijvoorbeeld.
 
Mi-ae Seo: Welterusten, mama, Ambo/Anthos, Amsterdam 2020, 336 pp. ISBN 9789026346330. Vertaling van Jaljayo, eomma door Mattho Mandersloot. Distributie VBK België 

© 2024 | MappaLibri