Jarenlang al publiceert acteur en presentator Joost
Prinsen (1942) columns in de Nederlandse krant Algemeen Dagblad. Het
bekendst is hij wellicht van zijn bijdragen aan onvergetelijke
televisieprogramma’s als de J.J. De Bom voorheen de Kindervriend, De Stratenmakeropzeeshow en
Klokhuis. Tot voor enige jaren was
Prinsen de presentator van de kennisquiz Met het Mes op tafel. Dat hij
weemoedige teksten van artiesten als Willem Wilmink meesterlijk kon brengen is
misschien minder bekend, zijn prachtige vertolkingen van ‘Meisjes uit vervlogen
dagen’ en ‘Ben Ali Libi’ zijn zeer beklijvend.
Mijn vrouw pikt
zeepjes en andere problemen toont een heel andere kant van Prinsen:
luchtiger, relativerender maar zeker met een even sterk staaltje van humor als
in zijn televisierollen. Prinsen speelt een soort ‘Lieve Lita’, zoals hij zelf
in het voorwoord stelt. Lita was de fictieve dame die in een beroemd
tijdschrift een gelijkaardige functie vervulde (anderen, elders, noemden zich
Mona of Amy Groskamp-Ten Have (echte naam). Hij antwoordt op vragen van de
lezer. De stukjes rubriceerde hij voor zijn boek in thema’s als ‘Broers en
zussen’, ‘Het werk’ en ‘Dieren en toiletten’. De vragenstellers zijn
geanonimiseerd, de kleinere en grotere problemen universeel herkenbaar. Er zijn
waarlijk treurige situaties die beschreven worden, en ook lichtvoetigere, als
‘de tuin van mijn buurman staat vol kaboutertjes’. Er zijn modernere problemen
à la ‘ik krijg nare reacties op mijn posts op Facebook’ of ‘niemand reageert op
mijn berichten in de groepsapp’ en klassiekere als ‘mijn familie brengt een
Duitse herdershond mee naar het feestje, maar ik ben daar bang voor, moet ik
wegblijven, of de hond?’
De antwoorden die Joost Prinsen formuleert, zijn nu eens
geïnspireerd op het eigen leven, dan weer op het gezond verstand. Altijd is de
auteur recht-voor-de-raap, hij schuwt er niet voor de vraagsteller terecht te
wijzen als dat nodig is. Wanneer Prinsen geen antwoord heeft op een penibele
kwestie, omhult hij dat in onderhoudend verhaaltje, evenwel met een duidelijke
pointe (nl. ‘soms weet ik het ook niet’).
Vraag en antwoord omvatten
steeds min of meer één bladzijde, het boekje is bij uitstek geschikt om te
doorbladeren en dan, waar je oog blijft hangen, te lezen. De lezer zal niet
teleurgesteld worden, mijmert nu en dan over eigen ervaringen of wordt verrast
door de problemen van een ander. Steeds zal er echter een glimlach op het
gezicht getoverd worden, weg van het ruwe dagelijkse bestaan met zijn talloze
sociale vragen die opgelost moeten worden zonder de hulp van Joost Prinsen. Helaas.
Joost Prinsen:
Mijn vrouw pikt zeepjes, Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam 2020, 192 p. ISBN 9789038809618. Distributie L&M Books
© 2024 | MappaLibri