2020 staat te boek als Coronapandemie-jaar,
met een zekere impact op de timing en het verloop van de jurering van literaire
prijzen als de Booker Prize. De shortlist werd pas bekend gemaakt op 14
september en we moesten tot 17 november wachten voor de winnaar, Douglas Stuart
(Schotland/VS) met Shuggie Bain (Shuggie Bain) bekend gemaakt werd.
Maar nog opvallender was het
ontbreken van enige Nederlandse vertaling uit de shortlist rond de tijd van de
prijsuitreiking. Of hoe de ene vertraging versterkt werd door andere Corona-gerelateerde
vertragingen en onzekerheden over wat de toekomst ging brengen binnen de
uitgeefwereld.
Intussen zijn naast de laureaat ook vertalingen van Avni Doshis (VS) Burnt
Sugar (Verbrande suiker), Maaza Mengistes
(Ethiopië / VS) The Shadow King (De schaduwkoning) en Diane Cooks (VS) The New
Wilderness (De nieuwe wildernis) verschenen. Maar voor de resterende shortlist, Tsitsi Dangarembgas (Zimbabwe) This Mournable Body
en Brandon Taylors (VS) Real Life, blijft het in aanloop van de Booker Prize Longlist 2021 voorlopig nog koffiedik
kijken.
Wat meteen opvalt is dat op de
Zimbabwaanse Dangarembga na alle genomineerden een Amerikaans paspoort hebben,
waarvan twee met een dubbele nationaliteit. De dominantie van de Amerikaanse
markt blijft bijzonder sterk op de Booker Prize doorwegen, sinds ze vanaf 2015
in aanmerking kwam voor nominaties.
Van de andere kant is het een erg
diverse shortlist met Schotse, Indiase, Afro-Amerikaanse, Ethiopische en
Zimbabwaanse roots, waarin vrouwen met twee derden het overgewicht hebben. Alleen
is de verscheidenheid van de Commenwealth literatuur ingeruild voor de melting
pot van de Amerikaanse literatuur. Het geeft Britse auteurs het gevoel nog weinig
kans te maken op de traditioneel ultieme bekroning van een carrière.
Niet Londen maar New York heeft de
sleutels tot succes. Dat de laureaat Douglas Stuart in Schotland is opgegroeid
is een pleister op de wonde, maar het is zijn Amerikaanse succes in de textiel-
en modewereld die instrumentaal was in het ontluiken van zijn literair talent.
Leerkrachten thuis fnuikten zijn literaire dromen en verwezen iemand met zijn
achtergrond steevast naar het beroepsonderwijs en de industrie.
Ook binnen wat rest van de
longlist domineerden de vrouwen, maar op twee na zijn de genomineerden blank.
Grote namen als Hilary Mantel (VK), Colum McCann (Ierland) en Ann Tyler (VS)
haalden de shortlist niet. Op het vlak van vertalingen scoort deze groep beter
met voorlopig vijf van de zeven boeken (zie beneden).
Dat legt de focus op de zeer sterke
aanwezigheid van vier debuutromans op de shortlist. Deze fascinatie met nieuw
talent blijft een periodiek terugkerend gegeven in de geschiedenis van de
Booker Prize, maar is nooit zo uitgesproken geweest. Een statement van hoop en
nieuw leven in een pandemiejaar?
Shortlist 2020
Douglas Stuart: Shuggie Bain
(Shuggie Bain) winner
Diane Cook: The New Wilderness (De nieuwe wildernis)
Tsitsi Dangarembga: This Mournable
Body
Avni Doshi: Burnt Sugar (Verbrande
suiker)
Maaza Mengiste: The Shadow King (De schaduwkoning)
*Brandon Taylor: Real Life
Longlist 2020
Gabriel Krauze: Who They Was
*Hilary Mantel: The Mirror and the
Light (De spiegel en het licht (Meridiaan))
*Colum McCann: Apeirogon (Apeirogon
(De Harmonie))
*Kiley Reid: Such A Fun Age (Zo’n
leuke leeftijd (Prometheus))
Anne Tyler: Redhead (Een rooie aan
de kant van de weg)
Sophie Ward: Love and Other
Thought Experiments
*C Pam Zhang: How Much of These
Hills is Gold (Al wat goud op de bergen is (Signatuur))
Met de klok mee vanaf linksboven: Avni Doshi, Tsitsi Dangarembga, Douglas Stuart, Maaza Mengiste, Diane Cook and Brandon Taylor
© 2023 | MappaLibri