6+ - Aaron
Terhaar, tekenaar is het vijfde boek van Andrea Beaty en David Roberts over
een ondernemend kind dat de hobbels van het leven overwint en het eigen talent
laat schitteren. Roza Rozeur, ingenieur en Ada Dapper, wetenschapper verschenen
al eerder in het Nederlands in een vertaling van Edward van de Vendel en dit
nieuwe boek over Aaron, een geweldig verhalenverteller met dyslexie, past weer
volledig in het concept dat Beaty en Roberts bedachten. De auteurs geven een
uitgesproken levensles mee in elk boek en desondanks had ik bij de eerdere
boeken niet het gevoel betutteld te worden. De vlotte, rijmende tekst, maar
toch vooral de vrolijke, inventieve tekeningen met een overvloed van
verrassende details, zorgden voor een plezierige lectuur. Maar in dit nieuwe
boek begint de moraal stevig door te wegen.
Warmte en kleurrijke diversiteit
typeren het gezin waarin Aaron opgroeit. Een tuin vol bloemen, een emmer met
kleurkrijtjes, grote broer die verhalen vertelt… Aaron floreert. Als het moment
komt waarop zijn mama’s hem leren lezen, wordt het wel wat lastig.(‘woorden
zijn krabbels – wat hij ook doet’), maar op de eerste schooldag stapt hij toch blijgemoed
in zijn klaprozenjas en zonnebloemsokken de klas binnen, ‘Bloemen voor de
meester en bloemen op zijn kleren – Aaron zal vandaag nog lezen gaan leren.’
Helaas… Aaron leert het wel een beetje, maar niet genoeg. Hij schikt zich,
verbergt zijn teleurstelling. Pas als een paar jaartjes later juf Groenhart de
kinderen de opdracht geeft om een verhaal te schrijven, toont zijn probleem
zich in volle omvang.
Het is wel uitgesproken melig, zoals Andrea Beaty/Edward van
de Vendel de les verwoorden die je kunt trekken uit Aarons verhaal:
‘Maar dit houdt de
held er in de ochtend aan over:
Dat de kracht in hemzelf zit, niet
in bloemengetover.
Dat schoonheid, kunst en liefde moed kunnen
geven
Aan hen die met een vriendelijk hart willen leven.’
En ook verder in het
verhaal kiezen schrijfster en vertaler voor duidelijkheid eerder dan voor
poëtische suggestie. Ik miste hier trouwens de humor die van bijvoorbeeld Roza
Rozeur, ingenieur zo’n fijn boek maakt. Wel ben ik weer
helemaal ingenomen voor David Roberts illustraties. Eenvoudig als ze zijn,
vertellen ze een boeiend verhaal naast en doorheen dat van Beaty. De herhalende
elementen, de vele details, zoals de kleuren van de regenboogvlag, kinderen met
een onopvallend defectje, zijn betekenisvol en boeiend. Je blijft nieuwe dingen
ontdekken bij elke lectuur. Het klasje schoolkinderen met hun wat
tuttig opgedirkte juf is indrukwekkend verscheiden gekarakteriseerd.
Aaron Terhaar is
getypeerd naar Aaron Douglas (1899-1979), een Afrikaans-Amerikaanse tekenaar
die in de jaren 1920-1930 een belangrijke rol speelde in de artistieke beweging
Harlem Renaissance. Dat lezen we op de afsluitende bladzijde, die ook een
woordje uitleg geeft over dyslexie e.a. leerproblemen. David Roberts
worstelde/worstelt trouwens ook met lezen en spellen, wat dit boek voor hem
natuurlijk bijzonder maakt.
Er zijn
kanttekeningen te maken, maar niettemin valt er bijzonder veel goeds te
ontdekken in dit prentenboek. Hopen maar dat Beaty, Roberts en Van de Vendel
bij een volgend boek een betere balans weten te vinden.
Andrea Beaty, David Roberts:
Aaron Terhaar, tekenaar, Nieuwezijds, 40 p. : ill. ISBN 9789057125799. Vertaling van Aaron Slater,
illustrator door Edward van de Vendel. Distributie EPO
© 2024 | MappaLibri