Luc Vancampenhout was van het eerste tot en met het
achttiende seizoen (van 1994 tot 2012 om precies te zijn) vast lid van de redactie van de VRT-soap Thuis. Als scenarist tekende hij in die
periode voor 875 afleveringen. Hoe het er aan toegaat binnenskamers, zal hoe
dan ook voor hem geen geheimen hebben. Met zijn roman Thuis best beoogt hij een stevige parodie te brengen op de soap en
alles wat ermee als genre te maken heeft.
In
elkaar snel opvolgende hoofdstukken worden de spanningen weergegeven waarmee
zowat alle betrokkenen te maken krijgen als het erop aankomt de leefbaarheid –
lees: het kijkcijfergehalte – van de soap te garanderen. Vancampenhout laat
alle echelons de revue passeren en gaat alles
zo nadrukkelijk parodiëren dat de geloofwaardigheid er onder lijdt. Zo maak je al in het
openingshoofdstuk kennis met producer Olga, die met klankschalen en gongslagen
in een soort van zen-toestand wil raken om de problemen van de kelderende
kijkcijfers verder aan te kunnen. En verder maken hun opwachting: de
opnameleidster, de scenarist, de productmanager…
en hun onderlinge relaties, wie al of niet verliefd raakt op wie of alleszins
hoop koestert in dit verband. Wat ook meespeelt hier is de ambitie om promotie
te maken binnen de constellatie van de zender. En niet vergeten uiteraard: de
acteurs. Vooral Jesse – in de reeks Maya – komt hier naar voren: haar
zwangerschap, de vraag wie nu de vader is of kan zijn van haar kind… Zo focust
Vancampenhout steeds nadrukkelijker op de
spanning tussen fictie (de ontwikkeling van het soapverhaal) en
werkelijkheid en de manier waarop een en ander kan worden ingepast in de strijd
om de kijkcijfers.
Vancampenhout
heeft de schijnwereld die te maken heeft met de soaps die hoe dan ook kijkers
blijvend in de ban weten te houden, in kaart gebracht. Stilistisch loopt heel
wat mank. Over de kriebels van verliefdheid bij een van de vrouwelijke
personages luidt het: ‘die kriebels voelen niet altijd helemaal onaangenaam.
Hoe dat komt, daar zou ze met hem eens dieper willen op ingaan.’ Zinnen als
‘als opnameleidster zijnde, kan ze de reactie van Olga wel voorspellen’,
of ‘hij voelde meteen geïnspireerd door het
perspectief’ raken kant noch wal. En nog:
‘omdat de deuropening vaak nog een bijkomende gedachte losmaakt’ moet je als
lezer maar zien te begrijpen. Dat Jonas ‘aan
zijn destop’ zit om met de opnameleidster een van zijn ontwerpscenario’s door
te nemen, roept meteen de vraag wat een ontstopper hier aan nuttige inspiratie
kan bijbrengen…
Luc Vancampenhout: Thuis
Best (een schijnvertoning), Brave New Books, s.l. 2022, 158 p, ISBN 9789464651652
© 2024 | MappaLibri