De kaarten van madame Petrova

10+ - De opvolger van Lepelsnijder, ditmaal geschreven vanuit Silkes standpunt, start precies eenendertig dagen nadat de tweeling Silke en Janis uit het landgoed Holderstate is vertrokken. Door de bossen vluchten ze voor de neven Asserik en Koender, die hen naar het leven staan en voor de duistere voorspelling van madame Petrova, die in de toekomst zag dat ze elkaar uiteindelijk zouden vermoorden. De continue dreiging die van deze voorspelling uitgaat, komt trouwens mooi tot uiting in de gedetailleerde illustratie van telkens een andere kaart die Annette Fienig aan het begin van elk hoofdstuk maakt.
 
De gebeurtenissen uit het voorgaande boek hebben er bij beide kinderen diep ingehakt en ze lijken steeds meer van elkaar te vervreemden. Silke leeft voortdurend in angst, maar ze blijft ernaar verlangen om ooit terug te keren naar huis en probeert de herinneringen aan hun overleden ouders levend te houden. Zij is het die zonder klagen op strooptocht gaat en de konijnen vilt want ze ziet het als haar taak om voor haar broer te zorgen. Janis is diep teleurgesteld over alle leugens, innerlijk verhard, wantrouwig en onverschillig geworden. Hij ziet een toekomst voor zich als eenzame houtbewerker in de bergen.
 
Er bestaan leugens in alle soorten en maten. En daaruit vloeit meteen ook de vraag voort of elke leugen per definitie slecht is. Wanneer Silke ervoor zorgt dat zij en Janis zich kunnen aansluiten bij het rondtrekkend zigeunerpaar Loore en Ranno, onderwijst Loore Silke in de kunst van het kaartleggen. Ze laat haar zien dat de kaarten op zich bijkomstig zijn en dat het er vooral om draait te achterhalen wat mensen willen horen. ‘Ik lees geen plaatjes, ik lees mensen.’ Al snel beseft Silke dat Loore enkel geld aan hen wil verdienen, maar Janis begint ondertussen net een beetje te ontdooien in het gezelschap van de zachtmoedige Ranno, die hem bovendien wist te herenigen met zijn geliefde ezel Kiezel. Om Janis er toch van te overtuigen dat ze moeten ontsnappen, verzint Silke dat de twee hen willen verkopen. Maar wanneer ze met Kiezel door de heuvels zwerven, begint Silkes leugen, hoe goed haar bedoelingen ook waren, steeds harder te aan haar knagen.
 
De tweeling vindt onderdak in de herberg van mevrouw Balter, die als balsem is voor hun ziel. Hof werkt dit karakter mooi genuanceerd uit. Ze zet mevrouw Balter neer als een warme, stabiele moederfiguur ,waarvan je als lezer wel moet houden. Ze is streng, maar voelt hun noden feilloos aan. Wanneer opa Dillebod zijn kleinkinderen komt halen om mee naar zijn landgoed Meckelhove te gaan, wil aanvankelijk alleen Silke mee. Mevrouw Balter verschaft Janis en Kiezel nog een tijdje onderdak. Wanneer Silke vlak voor haar vertrek naar Meckelhove haar leugen eindelijk aan Janis opbiecht, kan mevrouw Balter niet voorkomen dat broer en zus in conflict uit elkaar gaan.  
 
De meest onthutsende bekentenis komt van opa Dillebod. Het is prachtig om te lezen hoe hard Silke en opa na haar aanvankelijke boosheid daarover hun best doen om gewoon met elkaar om te gaan. Hof vat dit proces in een mooi beeld: ‘Ze deden voorzichtig, alsof ze geschaafde knieën hadden na een valpartij. Er zat een dun korstje op, ze mochten niet peuteren.’ En uiteindelijk richt Silke zich op een toekomst in Meckelhove. Op het einde komt ook Janis aan met Kiezel. Na een moeizaam ontwikkelingsproces van mekaar aantrekken en afstoten, hebben ze mekaar nu echt gevonden. Bovendien lijken ze allebei geaccepteerd te hebben dat sommige leugens ‘uit liefde’ gebeuren.
 
Marjolijn. Hof, Annette Fienieg: De kaarten van madame Petrova, Querido, Amsterdam-Antwerpen 2022, 296 p. : ill. ISBN 9789045123981. Distributie L&M Books


© 2024 | MappaLibri