Vertaald proza

Dominique Vivant Denon: Eenmaal, immermeer

door Jan Baes

Dominique Vivant Denon (1747-1825) is vooral bekend als de auteur van Reis naar Neder- en Opper-Egypte, het belangrijkste getuigenverslag over Napoleons Egyptische campagne. Zijn herontdekking een tiental jaren geleden heeft niet alleen te maken met de heruitgave van dit en een drietal andere reisverhalen, maar vooral met de publicatie van een aantal egodocumenten en de herdruk van deze 'definitieve' libertijnse novelle, die o.m. de inspiratie zou leveren voor de roman De traagheid (1995) van Milan Kundera.
 
Vivant Denon, die niet alleen het vertrouwen had van keizer Bonaparte, maar ooit nog kamerheer was geweest van Lodewijk de Vijftiende, kende een succesvolle carrière als diplomaat en kunstverzamelaar. Hij is ons echter vooral bekend als de eerste directeur van het Louvre-museum. Als publicist overleefde hij zijn tijd door de trefzekerheid van zijn beschrijvingen, een fijnzinnig taalgevoel en de subtiele ironie waarmee hij zijn reisverslagen wist te kruiden. Die kwaliteiten zijn in veelvoud aanwezig in dit onder pseudoniem geschreven en enige literaire uitstapje. Het is een zeer luchtig en erotiserend verhaal, waarin de eenmalige liefdesnacht wordt beschreven van de jeugdige hoofdpersoon met madame De T..., in een als lusthof ingerichte kamer van spiegelglas, op slechts enkele passen afstand van de slaapkamer van haar echtgenoot, de markies. Een pareltje van suggestiviteit en een voltreffer in de gloednieuwe 'Perlouses'-reeks.
 
Dominique Vivant Denon: Eenmaal, immermeer, Voetnoot, Amsterdam 2003, 155 p. ISBN 9789071877681. Vertaling van Point de lendemain door Martin De Haan en Rokus Hofstede
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswolf 

deze pagina printen of opslaan